Nachtvlucht KL592 naar Nederland

Farewell South Africa, Hallo Nederland!

La Signature

Aldwin moet tijdens het ontbijt even snel terug naar de kamer om onze zonnebrillen te halen, zo scherp is de zon! Wat een verschil met gisteren. Het uitzicht vanaf het Westcliff is adembenemend. Na een uitgebreid ontbijt checken we uit en worden naar de business lounge begeleid om te kunnen inchecken voor onze vlucht van vanavond. We schrijven tevens nog even wat berichtjes, checken onze email en dan is het alweer tijd om naar Mike's Kitchen te rijden waar de afscheidslunch met Aldwin's collega's zal plaatsvinden (poging nr...?). Het is een hartelijk afscheid, iedereen is er en we hebben nog een stuk handbagage erbij. We vertrouwen op hun woord dat het cadeau geen problemen oplevert bij de douane! Aangezien het breekbaar is en goed is ingepakt, willen we het namelijk liever niet openmaken. We nemen afscheid van iedereen en rijden naar Sandton om wat laatste inkopen te doen en de tijd te doden tot ons afscheidsdiner bij Le Canard. We drinken een wijntje bij het Michelangelo Hotel en rijden dan naar het restaurant. Het is alles wat we ervan hadden verwacht, uitstekende cuisine, warme ambiance en vriendelijke bediening. Veel te snel is het tijd om richting vliegveld te gaan...

Definitief afscheid

Tussen 09.00u en 10.00u zou het verhuisbedrijf voor de deur moeten staan, dus als de bel gaat, zijn we verrast om Elsie te zien staan. Ze dacht dat we al weg zouden gaan en kwam afscheid nemen en een afscheidskaart brengen. De eerste tranen vloeien. We zullen haar ontzettend missen! Om 10.30u is het verhuisbedrijf er nog niet. Als we bellen, geven ze aan dat een andere klus is uitgelopen en dat ze pas om 12.00u komen. We balen hier ontzettend van, aangezien we alles klaar hebben en de sleutels uiterlijk rond 14.00u hadden willen overhandigen aan Corporate Relocations zodat we onze handen vrij hadden. Uiteindelijk staan ze pas om 13.00u voor de deur. In de tussentijd hebben we gezellig geluncht met Wilna die een geroosterde kip met salade en witte wijn had meegebracht. Ook van haar nemen we afscheid en wisselen contactgegevens uit. De drie sympathieke inpakkers werken als een dolle door en na 2 uurtjes is alles keurig ingepakt, en gelabeld...alleen gaat de zending als het aan de tekst op de labels ligt, naar de Nederlandse Antillen! We bellen het verhuisbedrijf weer op om te vragen of ze ook twee business class tickets kunnen meeleveren! Om 15.00u zitten we met zijn vijven duimen te draaien, aangezien de vrachtwagen die de zending moet oppikken, te laat is. Uiteindelijk is om 16.00u alles afgerond net voordat een hevig onweer losbarst en de regen met bakken uit de lucht komt. Nog even naar de postbus om de laatste post op te halen en dan overhandigen we rond 16.30u de sleutels aan Mary. We brengen de laatste spulletjes naar Elsie en nemen dan definitief afscheid van haar en Moses, haar oudste zoon die een tijdje op bezoek is. Dumi doet voor de laatste keer de gate voor ons open. Dwars door de avondspits rijden we naar het elegante Westcliff Hotel voor onze laatste nacht in Johannesburg.

Hectisch dagje

Het vertrek komt steeds dichterbij, wat betekent dat de hectiek ook toeneemt. We pakken de laatste dingen in en doen nog wat laatste wasjes. Dan gaat de deurbel en staat iemand van een schoonmaakbedrijf voor de deur om een ronde door het huis te doen om een offerte te kunnen uitbrengen voor een professionele schoonmaak van het huis. Vlak daarna kondigt de Pool & Garden Service zich aan voor een laatste servicebeurt van de tuin en het zwembad. Ik probeer tussen de bedrijven door het weblog verder bij te werken. Rond 12.00u komt Elsie langs zodat we een foto kunnen maken. Daarna rijd ik gelijk door naar Sandton om de foto met Elsie, en de foto's die we eerder al hadden gemaakt met Mdabuko en Jackson, af te drukken en fotolijstjes te kopen. Helaas duurt het afdrukken bij de Kodak Express (!) Shop twee uur, dus loop ik naar B&G om te kijken of het daar sneller kan. Hun machine blijkt echter kapot te zijn. Bij CNA lukt het uiteindelijk dan toch. Een paar mooie lijstjes erbij en ik ben weer onderweg naar huis. Daar loop ik Markus tegen het lijf. We geven onze gasflessen aan hem, aangezien we die niet in de zending mogen meenemen en we krijgen wat spullen van hem mee om mee te nemen voor zijn vrouw in Duitsland. Een half uurtje na zijn vertrek staat Mdabuko voor de deur. Hij komt de sleutels van de woning terugbrengen en afscheid nemen. We overladen hem met allerlei spullen en we nemen wederzijds geëmotioneerd afscheid. We wisselen emailadressen uit en spreken af elkaar ooit in Nederland te treffen! Ik zit nauwelijks weer achter de computer of de gate belt dat Jackson er is. Weer een emotioneel afscheid. Na zijn vertrek is er even wat tijd om rustig aan het weblog te werken. Rond 18.30u staat Elsie voor de deur. We overhandigen haar eveneens een aantal grote tassen met spullen. We nemen nog geen afscheid, dat doen we morgen als we echt wegrijden. Uiteindelijk gaan we rond 01.00u naar bed met het lekkere gevoel dat de weblogs zijn bijgewerkt, de email naar familie en vrienden is uitgestuurd en eigenlijk alles klaar is voor de verhuizing morgen!

De bank is gesloten

Terwijl we de ochtend hebben gebruikt om het weblog van de Long Way Home verder bij te werken, te pakken en wat was te doen, hebben we de middag ingepland voor afsluiting van onze bankrekening. Dit gaat onverwachts soepel! Na een uurtje staan we alweer buiten en kunnen we weer verder met de web- en verhuisbezigheden.

Afscheidsbraai

Het is koud en nat! Niet bepaald weer dat bij een Zuid-Afrikaanse braai past, maar we moeten het ermee doen. We hoeven pas rond 13.00u bij Suzelle te zijn, dus kunnen we 's ochtends mooi nog even (3x raden!) een wasje doen..., en weer wat berichtjes schrijven op het weblog. Als we aankomen bij Suzelle, is Markus druk in de weer om het vuur aan te krijgen, maar door de natte omstandigheden wil dat niet erg lukken. Uiteindelijk worden wat extra 'firelighters' (aanmaakblokjes) gehaald en na een uur of twee is het vuur dan toch echt goed aan. Rond 16.00u zitten we dan eindelijk aan de 'lunch'. Bij een typische Zuid-Afrikaanse braai wordt een enorme hoeveelheid vlees geserveerd, en inderdaad, het lijkt wel alsof een heel leger komt eten! Boerewors, biefstuk, varkens-spareribs, lamsvlees, kip met bacon, ga zo maar door. En dan natuurlijk de traditionele mieliepap met een soort tomatensaus, twee soorten salade, etc etc. Al veel te snel is het moment van het afscheid daar. We zullen elkaar missen!

Laatste beautyverwenuurtje, laatste schoonmaak

Wederom een druk programma vandaag. Gelijk 's ochtends weer een wasje d'r in, daarna naar de bank om geld naar Nederland over te boeken, video weggebracht en wat wijn gehaald om morgen mee te nemen voor Suzelle die een afscheidsbraai voor ons heeft georganiseerd. Dan naar de postbus waarna Aldwin me afzet bij Skin Sense, waar ik me tussen alle drukke bezigheden door voor de laatste keer laat verwennen. Rond half twee haalt Aldwin me weer op. Als we thuiskomen, lopen we Moses tegen het lijf, de zoon van Elsie die een tijdje op bezoek is vanuit Bloemfontein. We kletsen even wat, lunchen en gaan er dan weer tegen aan met de was, de foto's, video's en het weblog. Ondertussen is Elsie bezig met de laatste schoonmaakbeurt van het huis. Het zal wel even wennen worden zonder haar in Nederland!

Afscheid van de Jeep

Enigszins treurig hebben we vandaag afscheid genomen van onze 4x4. Hij heeft het prima gedaan in het afgelopen jaar! Daarna naar het bandencentrum gereden om te kijken of ze de extra reserveband met velg willen terugnemen, aangezien Jeep dit niet doet. We laten de band daar en hopen dat het ze lukt hem te verkopen voordat we weggaan. Mocht het niet lukken, dan kijken we of de leasemaatschappij er iets mee wil. Tussen al het geregel en heen en weer gevlieg door kunnen we wel wat rust en afleiding gebruiken, dus... lunchen we bij JB's Corner in Melrose Arch. Na een uitermate smakelijke lunch rijden we onderweg naar huis nog even langs de hardwarestore om peertjes te halen om wat kapotte te kunnen vervangen. Bij de videotheek er schuin tegenover halen we een dvd'tje. Thuis aangekomen, krijgen we een sms van Mdabuko. Hij is helaas eerder die dag al verhuisd waardoor we elkaar niet gedag hebben kunnen zeggen. Gelukkig zien we elkaar volgende week nog. We maken ons behoorlijk zorgen om hem en wat andere Zimbabwanen die we hier hebben ontmoet. Ze zijn feitelijk nergens veilig voor het geweld. Vrienden van Mdabuko zijn omgekomen bij de eerste golf van geweld in de township Alexandra. We hopen dat de situatie snel zal verbeteren.

Xenophobia

Sinds enkele weken zijn buitenlanders in Johannesburg, met name Zimbabwanen, het doelwit van bendes met machetes en geweren. De Zuid-Afrikanen in de armste wijken van Johannesburg beschuldigen de buitenlanders ervan hun banen te stelen. De bendes hebben een spoor van vernieling achtergelaten. Tijdens onze Long Way Home werden we in Maputo geconfronteerd met het verschrikkelijke nieuws van het afschuwelijke geweld, mensen waren in brand gestoken! Iets wat ze hier 'necklacing' noemen (letterlijk vertaald ketting omdoen). Ze hangen een met benzine gevulde autoband om de nek van het slachtoffer, gieten benzine over het hoofd, de schouders en armen en steken dan de band in brand. Dit schijnt in 1994 net voor de verkiezingen ook te zijn gebeurd, op grote schaal. Verder plunderden ze winkels van buitenlanders en staken hun auto's in brand. Het dodental is inmiddels opgelopen tot meer dan 40 en 17.000 mensen zijn inmiddels op de vlucht sinds het xenophobia geweld in de buitenwijk Alexandra startte op 12 mei.

De meeste immigranten die de afgelopen jaren naar Zuid-Afrika zijn gegaan, komen uit het naburige Zimbabwe. Vijf miljoen Zimbabwanen ontvluchtten de economische en politieke crisis in hun eigen land.

Klik hier voor het laatste nieuws.

Vlam in de pan

Ondanks het feit dat we al veel zaken voor het vertrek in kannen en kruiken hebben zitten, moet er nog genoeg gebeuren (naast de was, pffff). Zo was eerder al het huurcontract van het huis opgezegd, het beveiligingsbedrijf, DSTV, de Pool & Garden Service, het lidmaatschap bij de sportschool en ons internetaccount. De Polo hadden we alweer teruggegeven aan het verhuurbedrijf en afspraken voor pick-up van de Jeep na onze terugkeer waren al gemaakt. Blijven nog over: de verzekeringen, postbus en bankrekening. Daarnaast moeten wat instanties en personen worden ingelicht (zoals de Nederlandse ambassade en onze huisarts). Gelukkig hebben we wat ondersteuning van Corporate Relocations o.a. bij de overdracht van het huis. In de auto van Maputo naar Johannesburg waren we gebeld door Mary dat de controleronde door het pand gepland staat voor vandaag om 13.00u. De relatie met de huisbaas is de laatste maanden wat gespannen en inderdaad, wederom houdt ze zich niet aan de afspraken. Na wat kort en krachtig heen en weer gepraat, wordt afgesproken dat Corporate Relocations en ik de controleronde doen, waarna zij het rapport krijgt ter goedkeuring. Wat een verademing om te weten dat wij volgende week de sleutels gewoon overdragen aan Corporate Relocations en zij de definitieve overdracht doen! Mary, Debbie en ik doen de ronde door het huis en na zo'n anderhalf uur nemen we afscheid. Aldwin is de hele dag op kantoor geweest. Doordat allerlei collega's met hem willen spreken, komt hij pas in de loop van de middag aan het werk toe wat hij wilde doen. Om af te koelen, ben ik maar vast begonnen met de voorbereiding van het diner. Ook omdat ik niet zo laat wilde eten als gisteren. We gingen zo op in alle bezigheden dat we pas om 22.00u aan het diner zaten. Het uitzoeken van de foto's, editen van de video's en het schrijven van de berichtjes vordert gestaag.

Nog meer te doen

Vandaag stond de pickup voor de Jeep gepland, dus Aldwin is vanochtend naar de car wash gereden om de auto grondig te laten schoonmaken. Aangezien we niets van de leasemaatschappij horen, bellen we zelf maar eens even. Blijkt dat ze de pickup, controle en terugname van de Jeep zijn vergeten in te plannen. Uiteindelijk wordt de overdracht van de auto ingepland voor a.s. vrijdag. Ondertussen komt Jackson langs om de versterker van de internetmodem van het dak te halen. Om onze borg terug te krijgen van de Carnet de Passage, rijden we 's middags naar de AA op het Kyalami Race Track om daar het Carnet in te leveren. Het financiële gedeelte is zo afgehandeld, maar de dames die ons geholpen hadden, willen graag horen hoe het was geweest waardoor we pas na ruim een half uur weer buiten staan! We halen boodschappen voor de rest van de week bij de Spar op Athol Square, een mooi, gezellig winkelcentrum in Sandton en rijden dan naar huis om ons te installeren achter de computer.

Zoveel te doen

Gelijk nadat we thuis zijn aangekomen, hebben we de auto uitgepakt. Terwijl Aldwin met de computers aan de slag gaat om updates te installeren en vervolgens het downloaden van de tig foto's te starten, stuur ik een sms naar het thuisfront om ze op de hoogte te stellen van onze veilige aankomst. Dan zijn de tassen aan de beurt. De wasmanden puilen uit van de was van onze 32 daagse reis! Terwijl ik de post uitzoek, email wegwerk en wat rekeningen betaal, haalt Aldwin boodschappen voor een 'potjiekos'. Als het potjiekos lekker pruttelt, praten wij na over de vakantie en maken we een begin met een update van het weblog. Houd het goed in de gaten, want we zijn van plan het helemaal klaar te hebben voordat we Zuid-Afrika verlaten.

Laatste week in Johannesburg

Onze Long Way Home is aangekomen bij de laatste tussenstop naar huis! Na ons 'overland' avontuur door Botswana, Zambia, Malawi, Tanzania en Mozambique, zijn we weer veilig aangekomen in Johannesburg. Nog een ruime week te gaan en dan nemen we definitief afscheid van Zuid-Afrika.