Ondanks het feit dat we er niet in slagen te slapen, gaat de vlucht toch nog snel en voordat we het weten, staan we al op Nederlandse bodem. Even snel tandenpoetsen en dan op naar de bagagehal. "Band 15" staat op de monitor. Na ongeveer een kilometer lopen (wel lekker die beweging na al die uren in een vliegtuigstoel) i.v.m. een verbouwing komen we bij de band aan. We hoeven niet lang te wachten gelukkig. Even slaat ons de schrik nog om het hart als we door de "Niets aan te geven" uitgang naar buiten willen lopen. Op het moment dat we een poortje doorlopen, gaat een keihard signaal af. Aangezien ik absoluut geen zin heb in vertraging en uitpakken van alle koffers, kijk ik even snel om naar de douaneambtenaar en loop door. Het lijkt alsof hij het in mijn ogen kan lezen, want hij zegt op toegeeflijke toon: "Ja, loopt u maar gewoon door hoor!". Opgelucht vallen we in de armen van Aldwin's ouders Jan & Driky, broer Alexander met vriendin Bea en kids Roos & Mila. De kinderen hadden al een week van tevoren aan iedereen die het wilde horen (of als niet, dan nog) verteld dat wij naar NL kwamen. Roos had zelfs de hele nacht niet geslapen. Nadat we uitgebreid hun mooie tekeningen hadden bekeken (tot irritatie van de overige vlieggasten die zich langs ons heen moesten wringen), zijn we naar Zevenhoven gereden om daar de rest van de dag heerlijk buiten in het zonnetje te relaxen en de verjaardag van Alexander te vieren (op gepaste wijze met patat en frikandel!).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten