Aldwin vertrekt vandaag naar Duitsland voor zijn werk en ik heb met mijn moeder afgesproken om naar Friesland te gaan om mijn oma te bezoeken. Een tijdje geleden ging het heel slecht met haar, maar gelukkig is ze weer wat opgeknapt. Maar voordat we naar haar toe gaan, bezoeken we eerst de kleine dorpsbasisschool waar mijn moeder's jongste zus, Marjan, les geeft aan kleuters van zo'n 3 tot 6 jaar oud. We hadden elkaar al jaren niet meer gezien en het is dan ook een warm weerzien. Marjan leek het leuk om de kinderen het een en ander over Afrika te vertellen, dus kruip ik bij ze op de bankjes en begin met de vraag of ze al eens gevlogen hebben en of ze weten wat de evenaar is. Marjan brengt een wereldbol zodat ik kan laten zien waar Nederland en Zuid-Afrika liggen. Al snel willen ze van alles weten. De meeste vragen zijn wel te beantwoorden, maar de vraag hoeveel dieren er in totaal in Zuid-Afrika leven... tja, die kan denk ik niemand beantwoorden. Als alle vragen gevraagd zijn, gaan de kinderen spelen en kunnen wij echt even bijkletsen (af en toe onderbroken door wat kindjes die toch nog een vraag hebben, willen knuffelen of hulp nodig hebben bij het spelen). Veel te snel is het lunchtijd en moeten we weer weg. Het is koud en regent pijpestelen. Of het daaraan ligt, weet ik niet, maar ik was me met de minuut slechter gaan voelen. Een heftige keelpijn kondigt zich aan. Bij Hotel-Restaurant de Wijnberg in Bolsward genieten we van een lekker warme kop soep en een biefstukje. We halen wat medicijnen voor mijn keel bij de plaatselijke apotheek en rijden het kleine stukje naar het verpleeghuis waar mijn oma woont. Het lijkt alsof ze ons herkent en ze wil van alles zeggen, maar dat is helaas niet te verstaan. Het is moeilijk om weer afscheid te nemen. In het uitgestorven, natte Sneek lopen we nog even een snel rondje langs de winkels. Thuis kijkt Rob naar mijn keel en besluit dat neusdruppels en keeltabletten wel voldoende zouden moeten zijn. Om 20.00u (als Rob en mijn moeder al naar dansles zijn) gaat de bel en staat Aldwin voor de deur. Hij eet even wat en dan rijden we het kleine stukje naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten