Bevroren

Vandaag staat heel wat op het programma, maar inmiddels hebben we geleerd dat de dagplanning vaak anders verloopt dan je 's ochtends in gedachten hebt. Zo ook vandaag. Het begint rustig met wat mail wegwerken, wat huishoudelijke taakjes en een gezellige chatsessie met Christine (een Keniaanse dame die net een operatie achter de rug heeft). Ik laat de Pool & Garden Service binnen, geef ze wat instructies en log vervolgens in om even wat bankzaken af te handelen. Mijn hart slaat spontaan een slag over. Saldo = 0,00! Account name = not available! Volgens de klantenservice van onze bank is onze rekening bevroren. Hij kan echter niet vertellen waarom. Waarschijnlijk omdat er papieren ontbreken... Als ik hem vertel dat we al bijna 6 maanden bij hen bankieren, zoekt hij verder en ziet inderdaad notities van het feit dat we alles ingeleverd hebben wat de bank vereist. Er zit niets anders op dan naar de bank te rijden omdat ze alleen op het kantoor waar onze rekening loopt, de bankrekening weer kunnen `ontdooien´. Eenmaal bij de bank wacht ik een uur voordat ik aan de beurt ben. De dame die me helpt, kent me al en heeft me mijn probleem al horen beschrijven tegen de receptie. Blijkt dat wij niet de enigen zijn bij wie dit `random´ bevriezen, plaatsvindt. Ze had vandaag al eerder iemand aan haar bureau gehad van wie de rekening al vier keer om onverklaarbare redenen was bevroren. Uiteindelijk ben ik anderhalf uur later weer op weg naar huis. Ik drop mijn bankspullen en ruil ze in tegen onze postbusgegevens. We ontvangen namelijk al een maand of wat niet veel post meer. Mondjesmaat komt eens wat binnen, maar poststukken waarvan we weten dat ze meer dan een maand geleden al verzonden zijn naar Zuid-Afrika, zijn nog steeds niet aangekomen. Ik rijd nog even langs de postbus om te checken of er nog post is en vindt zowaar 1 envelop van het bedrijf dat ons huis aan het bouwen is. Het postkantoor verstrekt me een telefoonnummer van degenen die verantwoordelijk zijn voor de distributie naar onze postbus. Maar weer eens even bellen dus... Op naar de sleutelmaker. Aangezien Mdabuko in ons stafverblijf trekt (de eigenaressen heeft haar toestemming gegeven), moeten wat sleutels worden bijgemaakt. Dit verloopt soepel en al snel ben ik weer onderweg naar Sandton om boodschappen te doen.