Via Ermelo naar Swaziland

Rond 09.00u zijn we vandaag vertrokken naar Swaziland. Via de N17 rijden we naar de zuid-westelijke grensovergang Mahamba. Onderweg komen we achtereenvolgens Leiden, Ermelo, Amersfoort en Amsterdam tegen. Al tegen 13.30u zijn we bij de grenspost. Bij het verlaten van Zuid-Afrika wordt gecontroleerd of de auto niet gestolen is en vervolgens worden we naar een parkeerplaats gedirigeerd. In het kantoortje moeten diverse formulieren worden ingevuld en wordt vervolgens druk gestempeld in onze paspoorten. We krijgen een bonnetje mee met het kenteken van de auto wat we bij de volgende grenspost weer moeten afgeven. De procedure herhaalt zich met het verschil dat we de portemonnee moeten trekken om de ZAR 50 wegenbelasting te betalen. Het douanepersoneel weet ons zowaar te vertellen dat er een zware storm woedt in Nederland. Van een Nederlands stel zouden we later horen dat zelfs de stormvloedkeringen waren gesloten. We worden vriendelijk de weg gewezen naar de Mahamba Gorge Lodge (we hebben geen kaart van Swaziland voor ons navigatiesysteem) en krijgen een magazine mee met allerlei tips over wat er te zien en te doen is in Swaziland. Vrijwel direct na de grenspost verlaten we de verharde weg. Aan onze linkerkant zien we een oud, gotisch Methodistenkerkje opdoemen. Hierover hadden we al gelezen. Hij is gebouwd in 1912 en is daarmee de oudste, intacte kerk van Swaziland. Na een kort bezoek rijden we verder over de zandweg. Tegen 15.00u zijn we bij de lodge. Het zijn self-catering chalets, dus je wordt geacht zelf voor eten en drinken te zorgen. We zijn verrast door de luxe van de chalets. En ons chalet heeft een werkelijk prachtig uitzicht op de kloof en de rivier. Het is erg warm vandaag, dus installeren we ons lekker op ons balkon met een glas wijn. Als we de pasta aan het bereiden zijn op de braai, loopt ineens iemand langs ons balkon. Het blijkt een bewaker te zijn. We nodigen hem uit om een bordje pasta mee te eten. Er komt echter net een aantal nieuwe gasten aan, waardoor we een bordje voor hem moeten bewaren wat hij later mee naar de receptie neemt waar een magnetron staat om het te kunnen opwarmen. Of het gesmaakt heeft, weten we helaas niet, aangezien onze oogjes al snel zwaar werden...