Na een erg rustige avond game drive eten we snel wat en vertrekken we tegen 21.00u naar Sodwana Bay (Greater St. Lucia Wetland Park, Marine Reserve en Estuary). We hadden ons opgegeven voor de "Turtle-tour". Het zou een latertje worden, aangezien de vertrektijd van de tour afhankelijk is van de eb- en vloedstanden. De kustlijn van Cape Vidal tot Ponta Do Ouro is beschermd gebied. De zandstranden zijn belangrijke broedplaatsen voor de lederschildpad en de onechte karetschildpad. In Sodwana Bay stappen we over in een Landrover en rijden naar het strand waar de schildpadden hun eieren leggen. We volgen het strand over een afstand van zo'n 21 km. Helaas hebben we weinig geluk, want we zien alleen maar sporen van schildpadden die al weer weg zijn (2 sporen betekent in en weer uit, 1 spoor betekent dat de schildpad er nog is). Als onze gids de auto keert om terug te rijden naar Sodwana Bay, loopt een band van de velg. De gids probeert de auto nog wat het strand omhoog te sturen, maar moet het al snel opgeven, aangezien de auto zichzelf ingraaft. Er wordt naarstig gezocht naar een "high-lift jack" en zandplaten om de auto te kunnen opkrikken en de band te kunnen verwisselen. Deze blijken te ontbreken. Geen probleem, dan gebruiken we toch even de radio om hulp in te roepen? Ook deze blijkt te ontbreken. Tja, mobiele telefoon dan maar? We beginnen 'm toch enigszins te knijpen als blijkt dat er geen signaal is. De gids beklimt de duinen en dit levert gelukkig het gewenste signaal op. Aangezien de hulptroepen eveneens de 21km over het strand moeten afleggen, kan het nog wel even duren voordat ze er zijn (en het was inmiddels al 01.00u). Ranger Philip is niet voor 1 gat te vangen en spreidt wat dekens uit op het zand, zet wat biltong en andere lekkernijen neer en vraagt wat iedereen wil drinken. Iedereen blijft gelukkig rustig en sneller dan verwacht, arriveren de hulptroepen met de krik en de zandplaten. Even lijkt het erop dat we ook daarmee niet uit de problemen zijn, als de high-lift jack niet blijkt te werken. Gelukkig slaagt men erin de krik te repareren en dan is de band snel verwisseld. De reserveband blijkt echter een maatje kleiner te zijn dan de andere drie banden, wat de rijkwaliteiten van de wagen in het mulle zand niet ten goede komt. Als geluk bij een ongeluk (of misschien wel dankzij dit akkefietje) zien we 1 spoor van een onechte karetschildpad. Onze gids gaat op onderzoek uit en we blijken precies op tijd te zijn voor het eieren leggen! Rond 04.00u komen we weer aan in de lodge. Even overwegen we nog de optie om maar gewoon wakker te blijven en om 05.00u op de ochtend game drive te gaan, maar zien daar toch vanaf omdat we die dag ook naar huis moeten rijden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten