De rit van Johannesburg naar Pietermaritzburg gaat via de N3 richting Durban. Het landschap is heuvelachtig en droog. Het is een tolweg en dat merken we in onze portemonnee! Het is in dat kader (geld) tevens verstandig om je aan de snelheid te houden (de lege, brede snelweg nodigt uit om lekker gas te geven), want er staat om de haverklap politie met een lasergun langs de weg. Er lijkt ook niet echt een systeem te zitten achter de tolbedragen. Soms hebben we net een tolpoort gehad, of de andere kondigt zich al weer aan. Het bedrag voor een kort stuk kan dan bijv. 33 rand zijn, terwijl een lang stuk maar 20 rand kost. We komen langs Harrismith, een plaatsje dat is gesticht in 1849 en genoemd naar Harry Smith, de strijdlustige gouverneur van de Kaapkolonie. Het wordt gedomineerd door een lange, platte berg van 2377m hoogte. Ieder jaar in oktober wordt er een race gehouden over de 5km lange top van de berg. Na een voorspoedige rit komen we aan het einde van de ochtend aan in Pietermaritzburg...om ook héééééél snel weer te vertrekken. Ja, er staan een paar mooie gebouwen en Victoriaanse huizen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Daarnaast zijn wij ook duidelijk de enige blanken op straat wat toch ook wat onbehaaglijk voelt (is misschien wel eens goed om je een duidelijke minderheid te voelen ;-) ). Enigszins teleurgesteld (en met trek, ons ontbijt was zeker 5 uur geleden en we hadden in de stad willen lunchen) maken we dat we wegkomen om zo snel mogelijk de Drakensbergen te bereiken. Onderweg stoppen we nog in Howick. Dit is een klein plaatsje met een enorme waterval (even hoog als de Victoria Falls in Zimbabwe). Niet spectaculair, maar er hing in ieder geval veel meer sfeer. De lunch werd een pizza bij Amy's Pizza and Coffeeshop, een kneuterig, burgelijk eethuisje. Met een rondgegeten buikje gaan we op weg naar Cathedral Peak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten