Sani Pas niet voor mietjes!

In een Afrikaans reisblad kwamen we de volgende waarschuwingstekst tegen:

"Kan ek dit alleen doen? Die Sanipas is steil, kronkelend en gevaarlik. Dit kan slegs aangedurf word in 'n vierwielaangedrewe voertuig deur iemand met bogemiddelde bestuursvernuf. Als jy nie die regte voertuig of ervaring het nie, oorweeg 'n begeleide toer..."

In andere bladen en op internetsites kom je bovendien, naast de gebruikelijke waarschuwingsteksten, opmerkingen tegen als "not for the fainthearted" (vrij vertaald: niet voor mietjes).

Enigszins gespannen begeven we ons dus na de aangename lunch in Underberg naar Himeville en de Zuid-Afrikaanse grenspost. Na Himeville is het alleen nog maar gravel. Bij de grenspost komen we een viertal Nederlanders tegen die op steenworp afstand van ons blijken te wonen in Johannesburg. We waren al wat gespannen, maar hun verhalen over de gevolgen van de recente enorme regenval voor de begaanbaarheid van de pas, maken ons er niet geruster op... Voorzichtig beginnen we aan de klim. En inderdaad, we moeten door een ware rivier rijden en langs afgronden doordat er diepe geulen zijn ontstaan aan de binnenkant van de weg en balanceren over stenen. De transmissietemperatuur loopt te hoog op dus stoppen we even om hem te laten afkoelen. We zetten de Jeep in 'low gearing' en in zijn 1 en vervolgen dan onze weg langs de haarspeldbochten. Zonder problemen bereiken we de top van de pas en melden ons bij de grenspost van Lesotho. Daar vertelt een van de douanebeambten ons dat we zeker zijn geboorteplaats moeten bezoeken (in de buurt van Hlotse - ook wel Leribe genoemd). Na mijn poging tot het geroutineerd laten klinken van "Kea Leboha" ("Bedankt" in Sesotho, de officiële taal in Lesotho) en mijn excuses dat mijn Zulu beter is dan mijn Sesotho, biedt hij aan om me les te geven. Na enige hilariteit verlaten we de grenspost om 100m verderop te parkeren voor het Sani Top Chalet. En dan te bedenken dat ze van plan zijn de Sani pas te asfalteren!