Nog even snoozen...?

Als om 04.45u de wekker gaat, is de verleiding groot om diverse keren op de snooze-knop te drukken, maar daar is geen tijd voor. Om 05.30u moeten mijn moeder, Rob en ik in de auto zitten naar het vliegveld. Ze vliegen vandaag naar Kaapstad voor drie dagen. Keurig op tijd komen we aan. Zelfs de terugweg valt mee qua verkeersdrukte. Heel optimistisch had ik bedacht dat ik gelijk wel kon gaan sporten in de sportschool. Na zo'n vijf kwartier van cardio-fitness, buikspieroefeningen en stretchen heb ik het echter wel gehad en kan ik merken dat het vroege opstaan van de afgelopen week en de korte nacht ervoor me wat beginnen op te breken. Als ik thuiskom, is Aldwin nog net thuis. Even een snelle zoen en dan is hij er vandoor. Na een lekkere douche werk ik wat email weg en pleeg wat telefoontjes. Al snel is het tijd voor wat verwennerij bij Skin Sense. Even langs de postbus en vervolgens is het de hoogste tijd om het weblog bij te werken.

Bijkomen, shoppen en een nieuw kapsel

Mijn moeder en Rob slapen lekker uit, terwijl Aldwin en ik om 06.00u alweer naast ons bed staan. Aldwin heeft een belangrijke dag op zijn werk en de gedachte aan alles wat thuis moet gebeuren, zorgt ervoor dat ik ook niet meer kan doorslapen als zijn wekker is gegaan. Als rond 09.30u de oudjes beneden komen, is al heel wat van het to do lijstje afgewerkt. Na een kalm ochtendje en een snelle lunch vertrekken we naar Hyde Park Shopping Mall om mijn moeder af te zetten bij de kapper. Daarna rijden Rob en ik door naar Sandton City waar Rob op zoek gaat naar wat typisch Afrikaanse cadeautjes en ik wat boodschappen haal. Mijn moeder ziet er prachtig uit als we haar zo'n twee uur later weer oppikken. Het is wel even zoeken, want ze was al weg bij de kapper en ze was niet bereikbaar op haar mobiele. Aldwin belde vervolgens dat hij helaas niet met ons thuis kon eten i.v.m. een zakelijk diner wat op het laatste moment was ingepland. We halen lamskoteletjes voor op de braai en butternut, mini-maiskolfjes, peultjes en groene asperges voor in de oven. Het smaakt verrukkelijk. Mag ook wel, aangezien het het laatste diner voor mijn moeder en Rob is bij ons thuis in Zuid-Afrika. Rond 23.00u komt Aldwin thuis en praten we nog even wat na. Dan is het toch echt bedtijd, aangezien mijn moeder en Rob de volgende ochtend heel vroeg naar Kaapstad vliegen.

Thuis in Ermelo?

De ochtend game drive start in de zomer nog vroeger dan in de winter. Om 04.00u staan we naast ons bed. Hoogtepunt van de ochtend game drive zijn de olifanten waar we ontzettend dichtbij komen. Veel te snel is het alweer tijd om afscheid te nemen. We nemen een andere weg terug, de N17. Deze weg komt langs Ermelo, Amersfoort, Amsterdam en Leiden. Uiteraard moet er even een kiekje worden gemaakt van de oudjes onder het bord van Ermelo! Na een vlotte reis vol met kamikaze inhaalacties komen we erg moe maar ook erg voldaan weer in Johannesburg aan. Aldwin skypt nog even kort met zijn vader, aangezien die voor ons de voorschouw van de nieuwbouwwoning heeft gedaan. Gelukkig zijn er geen grote gebreken dus de oplevering volgende week lijkt geen enkel gevaar te lopen.

Mkuze Falls Private Game Reserve

Na het enerverende 4x4 traject in Ithala rijden we naar de gate en begeven we ons naar het Mkuze Falls Private Game Reserve, op zo'n 1,5 uur rijden van Ithala. We slapen hier in tenten, maar dan wel erg luxe (er zit zelfs een airconditioning unit in!). De accommodatie doet zijn vijf sterren eer aan. We krijgen een lekkere lunch voorgeschoteld en niet lang daarna vertrekken we op de middag game drive. Heerlijk zo'n open landrover! Het is helemaal genieten als we drie jonge cheetah's met hun moeder tegenkomen. Ze gaan net op jacht, dus we volgen ze op de voet. We zijn nog niet bekomen van deze magnifieke ontmoeting als we de volgende adrenalinestoot al tegenkomen, 4 witte neushoorns (waaronder een jonkie) en twee leeuwen. Er zit nauwelijks 50 meter tussen. De neushoorns ruiken de leeuwen, maar kunnen ze niet zien (deels door de begroeiing, maar voor het grootste deel doordat ze een erg slecht gezichtsvermogen hebben). De leeuwen hebben echter net wat achter de kiezen zo lijkt het en erg veel actie zit er dus niet in. Later zien we o.a. nog een jakhals en de giant eagle owl.

Oefenen voor Dakar!

Op de laatste ochtend in het Ithala Game Reserve besluiten we een 4x4 trail te nemen. Het is een behoorlijk heftig traject en een aantal keren stap ik uit om Aldwin met de Jeep langs rotsen en afgronden te loodsen. De beloning is er wel naar! Halverwege zien we een zwarte neushoorn! (en daarnaast is Aldwin natuurlijk helemaal in zijn element op het traject :-) ).

Bushbaby steelt pasta

Als we 's avonds genieten van een zalmpasta, worden we verrast door een brutale bushbaby (een soort aapje) die blijkbaar gek is op zalm. Voordat we het door hebben, zit ie al heerlijk van de pan met pasta te schransen. Bang is hij niet en het duurt dan ook even voordat we hem hebben weggejaagd. Levert in ieder geval een mooi kiekje op van het beestje, wat best bijzonder is, want zo vaak ziet men ze niet.

Just in time bush lunch

We vergapen ons tijdens de middag game drive aan het spectaculaire landschap. Ondertussen zien we ook aardig wat wild. Rond 14.00u komen we aan bij een picknickplaats en pakken we de braai uit om de lunch klaar te maken. We moeten haast maken, want het onweer komt snel dichterbij. Uiteindelijk redden we het eten nog net voor de regen, maar na kamikaze taferelen van Aldwin die al sturend een ketel met heet water tussen zijn voeten balanceert, drinken we de koffie onder het afdakje van toiletgebouw.

Schotland of Afrika?

De volgende ochtend doet het weer ons in een ander continent c.q. land wanen. Het is nat, koud en mistig. Aangezien ik niet erg fit ben, vertrekken Aldwin, mijn moeder en Rob zonder mij om 05.30u op de ochtend game drive. Na een erg succesvolle rit (o.a. giraf, wrattenzwijnen, impala, kudu en witte neushoorns) maken we een Engels ontbijtje klaar op de braai en gaan vervolgens gevieren op game drive.

Lunch in Vryheid

Bij een lokale pub in het plaatsje met de mooie naam 'Vryheid' genieten we van wat 'toasted sandwiches' en vervolgen onze weg naar het Ithala Game Reserve, waar we verblijven in twee tweepersoonschalets in het hoofdkamp Ntshondwe. Vanaf Louwsburg (een klein, rustig dorpje aan de R69) leidt een verharde weg steil naar beneden naar Ithala, een wildreservaat van 296 km2. Het reservaat bestaat sinds 1972. In de loop der tijd hebben zich 13 boerderijen aangesloten bij een van de beste wildreservaten van Zuid-Afrika. Het is klein en onbekend, maar toch een van de spectaculairste wildreservaten van Kwazulu-Natal. De Phongolo-rivier stroomt zo'n 37km langs de noordgrens. Zeven zijtakken hebben diepe valleien uitgesleten. De steile Ngoje verrijst tot een indrukwekkende hoogte van 1446m, een spectaculaire achtergrond voor de wegen van het reservaat. Het landschap van Ithala is adembenemend, met grote gebieden laagliggend grasland, beboste valleien met steile hellingen en granieten kliffen tot hoogtes van wel 1450m. Het steil oprijzende terrein kent verschillende ecosystemen met een interessant scala aan diersoorten.

De Slag bij Bloedrivier

Vandaag zijn we vertrokken voor een lang weekend in twee verschillende game reserves in Kwazulu-Natal. Onderweg stoppen we bij Bloodriver. Bij Dundee verlaten we de geasfalteerde weg en rijden 20km over een in slechte staat verkerende zandweg. Het graslandschap en de rotsachtige vlakten van dit noord-westelijke deel van Kwazulu-Natal verraden vrijwel niets meer van de hevige veldslagen die hier in de 19e eeuw zijn uitgevochten tussen de Boeren, Zulus en de Engelsen. Bij Bloedrivier leden de Zulus op 16 december 1838 een verpletterende nederlaag tegen de oprukkende Boeren. Hun korte speren waren niet opgewassen tegen de geweren en meer dan 3000 Zulus kwamen om. Bij de Boeren, met aan het hoofd Andries Pretorius, vielen geen doden. De slag wordt herdacht met een cirkel van 64 wagens (van brons). De film in het museum vertelt ons dat Piet Retief (de gekozen leider van de Grote Trek) heeft onderhandeld met King Dingane (de broer van de grote Zululeider Shaka, wreed vermoord door Dingane). Piet Retief was door de Zulus een stuk land toegezegd, waar de Boeren zich konden vestigen. Dit goede nieuws bereikt diverse Voortrekkers die zich vervolgens naar dat gebied begeven. Piet Retief en een groot aantal andere mannen en bedienden worden uitgenodigd voor de viering van de overeenkomst. Het gaat er wild aan toe. Uiteindelijk blijkt dat Dingane groot verraad heeft gepleegd en alle Boeren en bedienden worden vermoord. De Slag bij Bloedrivier is een soort vergelding geweest hiervoor. Nu is het natuurlijk de vraag of dit allemaal waar is, maar aannemelijk klinkt het wel, als je kijkt naar het verraad dat Dingane t.o.v. zijn eigen broer heeft gepleegd...

De Wieg van de Mensheid

Ultimately we are all Africans! (uiteindelijk zijn we allemaal Afrikanen). Vandaag staat 'The Cradle of Humankind' centraal. De ochtend brengen we door bij de 'De Wildt Cheetah & Wildlife Trust'. Zie een aantal eerdere berichten, te beginnen met de cheetah's. Om alvast in de stemming te komen, lunchen we bij 'The Cradle' (de wieg), een goed restaurant met een spectaculair uitzicht over het game reserve waar het in ligt. Terwijl donkere wolken zich samenpakken boven ons hoofd, parkeren we de auto bij Maropeng, een museum dat vertelt van het ontstaan van de aarde en de mensheid. Voor meer info hierover zie een eerder bericht. Terwijl ik bij de coffee corner op mijn moeder en Rob wacht, barst een heftig onweer los. Binnen een paar seconden staat het hele plein blank. De donder en bliksem vliegt ons om de oren. Mijn moeder en Rob moeten enige tijd onder een afdakje wachten totdat ze enigszins droog naar mij toe kunnen komen. We drinken een kop koffie om warm te worden en rennen daarna naar de auto. De hele weg terug biedt het noodweer een spectaculair entertainment, al maakt het het rijden niet makkelijker. Gelukkig arriveren we zonder problemen begin van de avond in Johannesburg.

Apartheid gevolgd door ontspanning

's Ochtends genieten we van een ontbijt à la Rob, bereid op de braai. Rond 10.30u drop ik mijn moeder en Rob af bij het Apartheidsmuseum (eveneens berucht inmiddels). We spreken af dat ik ze rond 13.00u weer kom halen. Terwijl zij het indrukwekkende museum bezoeken, doe ik boodschappen. Het is een stuk stiller in de auto als ik ze weer ophaal om te gaan lunchen bij Moyo at the Zoo. 's Middags worden ze heerlijk verwend met een Kahuna Massage bij Skin Sense met als gevolg dat het wel héél stil is in de auto... 's Avonds is het tijd voor de eerste poging tot het bereiden van een potjiekos.

Rondje Johannesburg

Vandaag zijn we na een uitgebreid ontbijt en véél kletsen in de auto gestapt en een rondje door Johannesburg gereden. 's Ochtends is eerst het een en ander aan cadeautjes ingeslagen voor vrienden, collega's en familie bij de bekende African Craft Market in de Rosebank Mall. Voor de lunch zijn we even bij Aldwin op kantoor langsgewipt. 's Middags droppen we Rob voor een uurtje bij de boekwinkel en gaan de dames op zoek naar nieuwe schoenen. Even snel boodschappen gedaan daarna en vervolgens langs de postbus en naar huis. 's Avonds genieten we van een heerlijk Afrikaans diner bij Lekgotla op het Nelson Mandela Square dat volop in kerstsfeer is evenals de rest van Sandton City. Kudu, krokodil en struisvogel, kan het nog 'wilder'?

Witte leeuw eet (bijna) band!

Vanochtend zijn we kort na de file vertrokken naar het (beruchte) Rhino & Lion Nature Reserve.

Het wildreservaat stelt wederom niet teleur. Gré slaat het tijgertjes knuffelen liever even over, maar Rob is al snel dikke maatjes met Caesar!



En net als de vorige keer (met fatale afloop voor de rechterachterband) heeft een stel (witte, dit keer) leeuwen het op onze banden voorzien. Ik neem geen risico en rijd direct door. Helaas hebben we dus geen fotomateriaal van deze prachtige dieren, maar wel een mooi filmpje van een eerder bezoek.

Rustig begin

De zondag begint voor ons bezoek lekker rustig. Beetje uitslapen en acclimatiseren, gevolgd door een ontbijtje à la Rob (bacon & eggs) met broodjes van de warme bakker. 's Middags begint er toch wat te kriebelen, dus vertrekt Aldwin met mijn moeder en Rob naar het Lion Park en de Crocodile farm. Ongeveer een klein uurtje rijden vanaf ons huis. Terwijl zij weg zijn, kan ik mooi het weblog bijwerken met de gebeurtenissen van de voorgaande week. 's Avonds eten we bij Donatella's in Montecasino (nagebouwd Toscaans dorp).

Wielrenevenement

Vandaag zijn veel straten (waaronder diverse snelwegen) afgesloten i.v.m. het op 1 na grootste wielrenevenement ter wereld, de Pick 'n Pay 94.7 Cycle Challenge. Men verwacht zo'n 22.000 deelnemers. Lees er hier meer over. (Het grootste is overigens eveneens in Zuid-Afrika, de Pick 'n Pay Cape Argus Cycle Tour.)

Sisters with blisters

Radiostation Jacaranda roept voor de tweede achtereenvolgende keer mannen en vrouwen op om mee te doen aan het 'Sisters with blisters' evenement. Op 24 november zal een 4,5 km lange protestmars worden gehouden (mannen èn vrouwen op stiletto's!) om de aandacht te vestigen op het geweld tegen en misbruik van vrouwen en kinderen. Helaas komt dit in Zuid-Afrika veel voor en de wetgeving en rechtspraak faalt vaak. Lees hier meer over de achtergrond, het doel van de actie en het evenement zelf.

Bezoek!

Vandaag hebben we de laatste voorbereidingen gedaan voor het bezoek van mijn moeder en Rob. Rond 21.30u rijden we naar het vliegveld om ze op te halen.

Hagelbui

Tijdens Zulules vandaag vormen de dagen in Kwazulu Natal waardevolle input. Na afloop van de les besluiten Genevieve en ik samen te gaan lunchen in Sandton City. Het loopt wat uit en ik heb dan nog een heel lijstje met zaken te doen als we afscheid nemen. Net als ik mijn auto wil gaan halen op het parkeerdek, begint het te stormen. Na de kou, sneeuw en spectaculaire onweersbuien, verrast het weer wederom: hagelstenen ter grootte van knikkers komen namelijk uit de lucht net op het moment dat Aldwin met de Jeep van z'n werk naar huis wil rijden. Aldwin belt me met de waarschuwing voorlopig niet de weg op te gaan. Even later belt hij weer met de mededeling dat ondanks een terugtocht naar de overdekte parkeergarage de motorkap van onze Jeep helaas niet ongeschonden is gebleven...

Laatste dag

Vandaag vertrekken we alweer naar Johannesburg. We werken tot een uur of half 11 door en kleden ons dan om. We geven het boekje aan Miriam. Ze is helemaal overdonderd door onze Zulutekst. De kinderen en veel van de studenten willen ook allemaal de tekst lezen en er wordt een ware stroom van complimentjes over ons uitgestort. Wat laatste foto's van de bouwplaats en van ons met Sifiso en Thabiso. Geëmotioneerd door de lieve dingen die men tegen ons zegt ('We zullen jullie missen' en 'Jullie komen toch nog wel terug hè?' en 'Wel contact houden!'(via sms)) en de een na de andere krachtige knuffel nemen we afscheid en stappen in de auto. De reis naar huis verloopt soepel. De verkeersdrukte rondom Johannesburg valt gelukkig mee. Ben belt ons onderweg nog even op om ons nogmaals te bedanken. Moe, een beetje treurig, maar wel voldaan ploffen we rond 19.00u thuis op een stoel op de patio neer. Een geweldige ervaring!

Rapportcijfers

De "Democratic Alliance" lanceerde vandaag op het web de vierde editie van de jaarlijkse "Cabinet Report Card". Sinds 2004 beoordeelt de DA de prestaties van de zuidafrikaanse overheid en geeft rapportcijfers aan de 30 leden van het kabinet. In 2006 behaalde President Mbeki voor de derde opeenvolgende keer een magere 5... Hekkensluiter was natuurlijk de gezondheidsminister, Manto Tshabalala-Msimang. Helaas kon over haar geen enkel positief commentaar afgegeven worden, met als gevolg rapportcijfer 0!

Langzame start

Vandaag loopt de start van de dag nogal vertraging op. Ben heeft last van verkeersdrukte en wegwerkzaamheden, evenals een groep vrijwilligers van een local corporate. Uiteindelijk beginnen we dan toch rond half 10. Het ritme komt er alleen niet echt in. Zo soepel als het gisteren ging, zo stroef gaat het vandaag. Het helpt niet dat de projectleider een sterfgeval had in de familie en dus afwezig is. Uiteindelijk vragen we Ben om op de andere bouwlocatie een aantal competente studenten te halen om de vaart erin te krijgen op onze locatie. Dit doet hij en het heeft direct het gewenste effect. Vandaag worden de frames voor de ramen en de deur geplaatst. Een lastig karwei aangezien alles uiteraard wel loodrecht moet staan. We waarschuwen de opzichter dat de deur niet recht staat, waarna dit wordt gecorrigeerd. De volgende dag zou blijken dat men aan een kant van de deur wat te enthousiast is gaan metselen, waardoor de deur toch weer uit het lood is geraakt. Helaas betekent dit wederom dat stenen moeten worden verwijderd en dus werk dubbel moet worden gedaan. Toch hebben we aan het einde van de middag nog een redelijk voldaan gevoel. Ben geeft ons een boekje om daarin een boodschap te schrijven voor Miriam en voor Habitat. We vragen of het mogen meenemen zodat we over de tekst kunnen nadenken. We halen boodschappen bij de lokale supermarkt en 's avonds maak ik voor Genevieve en André (de eigenaar van het backpacker's hotel waar we slapen) pasta met pesto en zalm klaar.