Naar huis

De volgende ochtend ontmoeten we tijdens het ontbijt een Amerikaan die op vrijwillige basis helpt met het ontwikkelen van vreemde talen cursussen voor leraren. Hij heeft al heel wat landen afgereisd in Afrika (zoals bijvoorbeeld Kenia in de jaren 60 en 80, maar ook Zimbabwe in o.a. 2000 en 2003). Dit was zijn tweede verblijf in Lesotho en ook hij had nog nooit van een dergelijk incident gehoord. Op uitnodiging van Ashley (eigenaar van de lodge) rijden we naar zijn werkplaats en pompen met een compressor de lege band weer vol zodat we het kogelgat kunnen lokaliseren en het gat tijdelijk kunnen dichten. Mocht eventueel nog wat gebeuren met een band, dan hebben we nog een noodoplossing. Ook beloven we hen om een mail te sturen met een uitgebreide beschrijving van wat is gebeurd en foto's zodat zij het kunnen melden bij de politie en het ministerie voor toerisme. De grens van Lesotho levert geen enkel probleem op, maar bij de Zuid-Afrikaanse grenspost lijkt het er even op alsof we uren in een enorme rij moeten gaan staan. Gelukkig berust alles op een misverstand en zitten we na een kwartiertje met stempel weer in de auto naar huis. Rond 16.00u komen we thuis aan en pakken de auto uit. We eten even wat en bellen vervolgens de familie om ze in te lichten over hetgeen is gebeurd.