Lunch bij De Wieg

Na het educatieve bezoek aan De Wildt rijden we voor een late lunch naar 'The Cradle', een restaurant dat prachtig is gelegen in een natuurreservaat dat weer midden in het gebied ligt dat 'De Wieg van de Mensheid' (The Cradle of Humankind) wordt genoemd vanwege alle oude menselijke fossielen die daar zijn gevonden. We genieten van een uitgebreide, uitstekende lunch en een glas goede wijn en vertrekken vervolgens naar huis voor een rustige namiddag en avond. Ik moest alleen nog wel even hard aan de slag met mijn speech. Dinsdag heb ik namelijk mijn laatste Zulules en we moeten een schriftelijke test maken, ter plekke een essay schrijven en een speech van 7-10 minuten houden...

Lelijke vogels en de Nationale Loterij

Wij zijn geen grote vogelliefhebbers, maar de Cape Griffon Vultures weten ons wel te boeien. Gieren hebben een enorm belangrijke rol in het voorkomen van verspreiding van ziektes. Zij ruimen karkassen op (incl. het bot dat ze gebruiken om hun eigen bottenstructuur van voldoende calcium te voorzien) en alles wat door hun maag heengaat, wordt compleet gezuiverd van alle bacterie. Ze zijn echter sterk in aantallen gedaald door o.a. het feit dat ze tegen stroomkabels aanvliegen. Bij De Wildt hebben ze een unit opgezet als schuilplaats en rehabilitatiecentrum voor gewonde, vergiftigde en gehandicapte gieren. Je zou denken, als een vleugel gebroken is door bijvoorbeeld een aanvaring met een stroomkabel, zet hem in het gips en de gier vliegt weer. Dit is waar. Een gier stijgt echter tot wel 10km hoogte om zijn voedsel te vinden (waarbij hij gebruik maakt van de thermiek). Hiervoor is een zeer precieze balans nodig. Als bot gebroken is geweest, komt er een extra laagje op als het geneest. Dit kleine extra gewicht aan een vleugel verstoort de balans van de gier zodanig, dat hij onvoldoende hoog kan komen en dus verhongert. Eenmaal vleugel gebroken, betekent dus levenslang aan de grond. Een andere belangrijke oorzaak van het bijna verdwijnen van de gieren uit Zuid-Afrika is de Nationale Loterij! De Bosjesmannen (ook de San genoemd) dachten dat de gieren in de toekomst konden kijken. Als de mannen namelijk door een veld heenliepen waar een vers karkas lag (terwijl ze uiteraard de gieren niet zagen die 10km boven hen vlogen) en vervolgens even later weer langs het karkas kwamen en zagen dat de gieren aan het eten waren, konden ze dit niet verklaren. Op kleine schaal werden de botten en ingewanden van de gieren al gebruikt voor 'medicijnen', maar toen de Loterij werd opgericht, kwamen de medicijnmannen op het idee om dit te commercialiseren. Zo beloofden ze dat men door de soep van de ogen en de hersenen van de gieren te eten, de winnende getallen van de Loterij kon voorzien. Een variant was het plaatsen van de botten van de gieren onder het kussen de nacht voor de trekking. Dit leidde tot het op grote schaal doden van de gieren...

Andere roofdierverhalen

Naast de cheetah, kingcheetah, african wild cat en caracal (zie vorig bericht), zien we ook de honey badger, wild dog en brown hyena. De african wild cat en de caracal zijn allebei nachtdieren. De Wildt probeert boeren aan te moedigen om de african wild cat te gebruiken op hun boerderijen om ratten, muizen en ander ongedierte te bestrijden. De caracal is een venijnig diertje dat zelfs schapen kan aanvallen en doden. De honey badger (honingdas) is een erg goede klimmer. Ze zijn bovendien ook erg slim. Ze werken samen met een vogeltje dat voor hun de bijennesten vindt, waarna de honingdas het nest openmaakt en ze allebei van verschillende voedselbronnen die het nest biedt, kunnen genieten. Bij De Wildt had een das het klaargespeeld toch in een bijenkorf te komen die op palen was geplaatst, door zijn poten aan weerszijden tegen de palen te plaatsen en op die manier omhoog te klimmen! De Wild Dogs (wilde honden) hadden we in Madikwe al gezien, maar hier horen we toch weer nieuwe dingen. Zo worden de wilde honden vaak gezien als wreed omdat ze hun prooi 'levend' zouden eten. Onze gids legt de vergelijking voor met leeuwen. Een leeuw doodt zijn prooi door middel van verstikking. Dit duurt minimaal 8 minuten! En probeer een voor zijn leven rennende en worstelende prooi maar eens 8 minuten 100% goed te verstikken, dat lukt dus niet, waardoor het kan voorkomen dat het 2,5 uur duurt voordat een prooi dood is. Daar wachten de leeuwen uiteraard niet op en ze beginnen dan ook al te eten terwijl de prooi nog leeft. Wilde honden daarentegen rukken de buikingewanden eruit en vervolgens het hart en de longen. Een prooi heeft voor zijn leven gerend en het bloed pompt dus als een gek door zijn lichaam. Het duurt dus maar een paar seconden totdat de bloedtoevoer naar het hart en de hersenen stopt. Het dier is dus minimaal bewusteloos, maar vrijwel zeker al dood, voordat zijn lichaam wordt opgegeten door de wilde honden! Wie is nu de wreedste van het stel...? De schatting is dat er maar zo'n 3000 wilde honden over zijn in de wereld. Ze zijn nummer 2 op de lijst van bedreigde diersoorten. Binnen een pack (ze jagen samen) wilde honden is sprake van een hierarchie. Het Alpha vrouwtje (vrouwtje met de beste genen) staat aan de leiding en is de enige die daadwerkelijk puppies krijgt, samen met het Bèta vrouwtje. De reden hiervoor is dat een pack vaak bestaat uit maximaal zo'n 20 honden. Stel nu dat de helft mannetjes en de helft vrouwtjes is. En alle 10 vrouwtjes zouden gemiddeld zo'n 10 puppies krijgen...dan zouden 20 honden in eten moeten voorzien voor 120 honden! De bruine hyena leeft in een clan. Dat wil zeggen dat er een sociaal samenlevingsverband is, maar dat de hyena's individueel jagen. Ook hier staat een vrouwtje aan de leiding. Ze hebben enorme kracht in hun kaken namelijk 9 tot 10 ton per cm2!! De kaakspieren lopen helemaal door tot boven op het hoofd waardoor hun kop ongevoelig is voor klappen. Ze lopen scheef af naar achteren. Hun achterpoten zijn kort en erg sterk wat er niet mooi uitziet maar wel een enorme springkracht oplevert.

Cheetah's

Rond 05.30u gaat de wekker vanochtend. Op het programma staat een bezoek aan het "De Wildt Cheetah & Wildlife Trust". Dit reservaat bij Brits begon in 1971 een fokprogramma voor jachtluipaarden (oftewel: cheetahs).


Grotere kaart weergeven


De naam komt van het Indiase 'Chita' wat 'de gevlekte' betekent. Een cheetah is erg licht. Hij weegt tussen de 45 en 55 kg. Hun schedel is uitermate dun en licht, hij weegt slechts 280 gram. De kinderen die mee zijn op de tour en hun ouders worden uitdrukkelijk gewaarschuwd dat ze niet mogen rennen. Ze zien eruit als prooi en klinken ook net zo. Als zo'n kind gaat rennen, rent de cheetah er 'blind' achteraan met een botsing tegen het hek en een schedelbreuk tot gevolg (een tweetal cheetah's is daardoor al overleden! In het wild staan uiteraard geen hekken.). Ze kunnen een topsnelheid bereiken van 110 tot 120 km/uur! Eén stap (bij het rennen bewegen ze hun voorpoten gelijktijdig en vervolgens de achterpoten) overbrugt 9 meter! En in volle vaart kunnen ze onmiddelijk tot een complete stop komen. Probeer dat maar eens met een auto! Het kan voorkomen dat een cheetah tijdens een achtervolging plotseling de actie staakt terwijl hij wellicht de prooi bijna te pakken heeft. Dit heeft te maken met oververhitting. Net als veel andere dieren koelt de cheetah af door middel van in- en uitademen. Probeer dit maar eens te doen als je op een motor zit zonder helm bij 120km/uur. Hij moet dus stoppen om te voorkomen dat hij zichzelf dood rent. Cheetah's rouwen overigens ook als een familielid overlijdt. Zo ging 1 van 4 broers dood en de broers zijn dagenlang teruggekeerd naar de plaats waar ze hem voor het laatst hadden gezien. Ze verlieten de plek alleen om wat te eten. Voor al diegenen die moeite hebben om cheetah (jachtluipaard) en luipaard te onderscheiden: een cheetah heeft zwarte tranen langs de ogen, een luipaard heeft witte blesjes onder de ogen. Een cheetah is veel lichter en tengerder gebouwd dan een luipaard. Zo is de kop van een luipaard veel groter, de staart korter en dikker en de algehele bouw veel groffer. Tenslotte verschillen de vlekken op de vacht. Bij de cheetah zijn ze volledig gevuld en vrij rond, terwijl de vlekken van een luipaard meer rozetjes zijn. Als je je vingers in verf zou dippen, ze bij elkaar zou houden in een soort rondje en dan op papier zou drukken, dan krijg je een zelfde patroon. De start van het cheetahfokprogramma bedoeld om uitsterving te voorkomen, verliep erg moeizaam. Men had nog geen enkele ervaring met het fokken van cheetah's. In eerste instantie zaten alle cheetah's (zowel mannetjes als vrouwtjes) in 1 afgesloten gebied. Dit ging een tijdje goed, maar na verloop van tijd begonnen ze te vechten waardoor zelfs 1 cheetah overleed. De vrouwtjes werden allemaal apart geplaatst en de mannetjes in groepen van 3 tot 4. De cheetah's waarmee men begon, waren voornamelijk cheetah's die gered waren van de dood (boeren maakten ze af omdat ze hun vee aanvielen) en cheetah's waarvoor geen plaats meer was in bepaalde gamereserves. Na lange tijd werden uiteindelijk 4 welpjes geboren. Deze overleden echter doordat men fouten maakte met het dieet dat de dieren kregen. Ze gaven ze rund-, varken- en kippevlees. Eigenlijk al het vlees waar ze aan konden komen. Het vetgehalte van deze soorten vlees is veel te hoog voor de cheetah. Net zoals wij hartkwalen ontwikkelen als we te vet eten, zo is dat ook slecht voor hen. Een cheetah is uiteraard gewend om heel mager vlees te eten, namelijk wild! Antilopes (het belangrijkste bestanddeel van hun voedsel in het wild) moeten constant rennen voor hun leven waardoor er weinig gelegenheid is tot vetopbouw. Inmiddels heeft De Wildt contracten met renbanen, dierenartsen etc. zodat wanneer paarden moeten worden afgemaakt, het vlees naar hen toekomt. Verder krijgen de dieren ook het weinig spannende soort van kattenvoer dat sterk lijkt op het voer dat we de gewone huiskat geven.

Na een ontbijt op de parkeerplaats, zien we tijdens de zeer educatieve rondleiding naast het koningsjachtluipaard (de afwijkende kleuring wordt veroorzaakt door een recessief gen) eindelijk ook eens de "caracal" en de "african wild cat" van dichtbij.

Rhino & Lion Nature Reserve

Nog even een keer nagenieten van het wildlife in dit fantastische park. Vergeet bij het eerste filmpje niet de audio aan te zetten!

Etenstijd: leeuw eet band

De bezoekers die om 13:00u bij de "leeuwenkuil" het voeren mee willen maken, krijgen vandaag pas echt waar voor hun geld: een grote leeuw besluit z'n honger te stillen met de rechterachterband van onze Jeep! We moeten snel op de velg een veiliger plek opzoeken, nadat deze leeuw ook interesse krijgt voor ons reservewiel...




Tijdens het wisselen van de band krijgen we regelmatig bezoek van het overige wild in het park. De wielsleutel komt goed van pas!


De eerste game drive van de ouders van Aldwin zal er in ieder geval ééntje worden om niet snel te vergeten.

Welpjes knuffelen - deel 3

Na een pittige offroad rit door de Afrikaanse natuur parkeert de vader van Aldwin de Jeep bij het bezoekerscentrum van het Rhino & Lion Nature Reserve. Op het programma staat opnieuw welpjes knuffelen. De bijna 3 maanden oude tijgerwelpjes en witte leeuwtjes stelen opnieuw harten!!!

Black Magic!

's Ochtends rijden we naar Aldwin's werk om daar gezamenlijk te ontbijten. Aldwin geeft een korte rondleiding door het kantoor waarna we eerst weer even naar huis rijden alvorens richting vliegveld te gaan om de koffer die met KLM Cargo was vervoerd, te gaan claimen. Als we thuis aankomen, staat het bird-proofing team net op het punt te vertrekken. Volgens hun eigen zeggen hebben ze geen vogel kunnen vinden in de boilerruimte. Ik betwijfel of ze wel goedgekeken hebben. Tja, we zullen het weten als het begint te stinken... We stappen in de auto naar het vliegveld om de koffer op te halen. Eerst naar de douane. Daar verloopt alles ontzettend soepel. Binnen no time hebben we de benodigde stempels op de formulieren staan en met wat aanwijzingen van personeel en andere klanten, vinden we probleemloos het magazijn van KLM. Ook hier helpt men ons vriendelijk verder en voordat we het weten, wordt de koffer voor ons in de achterbak gelegd en zijn we onderweg naar het Apartheidsmuseum. Voor mij de tweede keer en minstens zo indrukwekkend als de eerste keer. Het houdt je gedachten aardig bezig als je het museum verlaat. In gedachten lopen we op de auto af als ineens tot mij doordringt dat er iets niet klopt. Schade, en niet zo'n beetje ook. Een bewaker van het museum komt op mij aflopen. "Is that your car?". Blijkt dat iemand in volle vaart achteruit is gereden, vol op de rechterzijkant van de auto. Hoe ze het voor elkaar heeft weten te krijgen om op zo'n enorme afstand zo'n grote auto over het hoofd te zien en hem ook nog eens zo heeft weten te raken, is ons een raadsel. De bewaker blijkt het allemaal gezien te hebben en heeft de gegevens opgenomen van de kentekenhouder. De naam en het telefoonnummer blijken legitiem. Na een kort telefoongesprek met de kentekenhouder en het noteren van de gegevens van de bewaker (die hij enigszins schoorvoetend durft te geven), besluiten we richting huis te gaan i.p.v. naar het Design Quarter voor een late lunch. Na telefonisch contact met Aldwin blijkt dat hij ook onderweg is naar huis. We eten even wat en vervolgens (terwijl de 'oudjes' een schoonheidsslaapje doen) rijden Aldwin en ik naar het politiebureau om alsnog aangifte te doen (op verzoek van de verzekeringsmaatschappij). Dit verloopt gelukkig soepel, waardoor we keurig op tijd weer thuis zijn om naar Lekgotla te vertrekken, het Afrikaanse restaurant aan het Nelson Mandela Square, waar we hadden gereserveerd. Vandaag staat krokodil, struisvogel, springbok en zebra op het menu. Aldwin en zijn vader worden hun schoenen afgetroggeld voor een poetsbeurt en Driky wordt prachtig beschilderd door een hoogzwangere zwarte dame. Dan staat ineens een zwarte goochelaar aan onze tafel, die later ook nog vuurspuwer blijkt te zijn. Met name één onderdeel van zijn vuurspuwact (begeleid door een heerlijk Afrikaans trommelritme) doet mij mijn handen voor mijn ogen slaan...

Onstuimige kennismaking

De ouders van Aldwin lijken echt Hollands weer te hebben meegenomen. Vanaf het moment dat ze in Johannesburg zijn (waar het de afgelopen weken 30 graden bij een strakblauwe hemel is geweest), regent het dat het giet! Niet ongewenst overig. Anders dan in Nederland, is men hier ontzettend blij met het hemelwater. In diverse provincies zijn namelijk veel dieren en mensen om het leven gekomen door de droogte en de enorme branden die daardoor hebben gewoed. 's Ochtends staat opnieuw het bird-proofing team voor de deur om de schoonmaak te voltooien. Ze zouden de dag ervoor al komen, maar een andere klus liep uit (kwam ik achter nadat ik zelf had gebeld). Een buurvrouw had mij erop geattendeerd dat een duif ingesloten leek te zijn in een van de boilerruimtes, dus had ik ze verzocht nog eens goed te controleren. Groot is mijn verbazing als een medewerker van het bedrijf mij komt vragen om een schroevendraaier! Ik beschik er niet over en langzamerhand begin ik wel mijn geduld te verliezen. Als ze later willen wegrijden, spreek ik de supervisor aan en uit mijn ongenoegen. De volgende dag zouden ze terugkomen (mét schroevendraaier). Na een laat ontbijt, koffie en veel bijkletsen vertrekken de ouders van Aldwin en ik naar Sandton City. Het kost enige overredingskracht om Driky lángs de winkels in plaats van ín de winkels te krijgen. Na een uitstekende lunch bij Annica's doen we boodschappen bij Checkers Hyper. Een soort hypermarché (zoals ze in Frankrijk voorkomen). Hier verkopen ze voedsel, maar ook allerlei keukenapparatuur, campingspullen en kleding. Inmiddels is het al laat in de middag en rijden we nog even (door de stromende regen) naar de postbus. Ons ritje sluiten we af met een bezoek aan Bryanston Shopping Center, waar we na een bezoek aan Woolworths voor de laatste lekkere dingen, als verzopen katjes weer in de auto stappen naar huis.

KL591 landt weer!

Ondanks het noodweer zijn we veel te vroeg op het vliegveld om onze tweede gasten te verwelkomen: de ouders van Aldwin! We besluiten om maar niet in de ongezellige aankomsthal te wachten tot het vliegtuig landt, maar de bar op te zoeken van het nabij gelegen InterContinental hotel. Onder het genot van een eerste wijntje (natuurlijk uit de wijngebieden rondom Stellenbosch) en gitaarmuziek nemen we nog een keer de planning voor de komende weken door. Met z'n viertjes trotseren we wederom het noodweer om in stijl de avond af te sluiten (zie foto).

Overgewicht!

Zegt de KLM stewardess op Schiphol: "Oh mijnheer, die paar kilo overgewicht kunnen we wel door de vingers zien!" Zegt de vader van Aldwin: "Maar ik heb nog een koffer!!". Eind van het liedje: koffer gaat mee met KLM Cargo! Totale gewicht van de koffers: 70 kg!

Rhythm of life

Gisteravond zijn we naar onze tweede voorstelling in het Civic Theatre in Johannesburg geweest, African Spirit van het Soweto Gospel Choir. Wat een feest! Het was gisteren nogal drukkend warm en we hadden eigenlijk beide niet zoveel zin om in een theater te moeten zitten. Maar dat was al heel snel over toen het Soweto Gospel Choir begon te zingen. Gelijk al bij binnenkomst ging het publiek uit zijn dak. Geen valse noot te bekennen, alleen enthousiasme, talent en passie. Wat jammer dat er stoelen in een theater staan...! Soweto is de afkorting van South Western Townships, de krottenwijken bij Johannesburg. Men zegt wel, als Soweto niest, wordt het hele land verkouden. Een feit dat dit bewijst zijn de studentenrellen in Soweto in 1976 die worden beschouwd als het begin van het einde van de apartheid. Soweto weerspiegelt de zwarte manier van leven, en vooral het credo dat het Afrikaans volk zingt, gelukkig of niet. Ze zingen als ze werken, ze zingen als ze spelen. En ze zingen als de dood hen treft. Desmond Tutu is sinds 2004 hun beschermheer. Hij was net gepensioneerd en was niet van plan nog iets op te pakken, maar toen ze eenmaal voor hem gezongen hadden, kon hij geen nee meer zeggen. Dit jaar heeft hun album "Blessed" een Grammy gewonnen voor "Best Traditional Album". Het koor wilde en wil echter hun internationale succes delen met de minder fortuinlijken en heeft daarom het Nkosi's Haven Vukani fonds opgezet. Doel van het fonds is om organisaties te steunen die kinderen helpen in de gemeentes waar zij zelf vandaan komen en AIDS patiënten in het bijzonder. Tot nu toe hebben ze meer dan 3 miljoen rand ingezameld. Een prestatie die alleen al een staande ovatie verdient. Een waar Rhythm of Life!

Je huis zou maar instorten!

Vandaag was een heftig dagje. Vanochtend stond ik op het punt naar de dokter te gaan, als Elsie voor de deur staat. Aan haar ogen is te zien dat er iets heel erg mis is. We wisten al dat haar huis in Bloemfontein (gebouwd door de gemeente, tegen forse betaling weliswaar) was ingestort (waarschijnlijk te wijten aan een gammele fundering). Blijkt dat de man die het huis opnieuw ging bouwen, een bizar hoog bedrag vraagt, veel hoger dan in eerste instantie afgesproken. Het breekt mijn hart om haar zo in paniek en in tranen aan tafel te hebben zitten. Na overleg met Aldwin besluiten we haar geld te lenen om de bouw te kunnen betalen. Gelukkig weet ze later een betrouwbaar iemand te vinden die het voor de helft doet en waarschijnlijk beter. Vervolgens naar de de dokter geraced die aan het einde van het consult vertelt dat ze al tot 4x toe medicijnen heeft moeten slikken, omdat ze mogelijk besmet was geraakt met HIV door incidenten op haar werk. Gelukkig is ze tot op heden nooit besmet geraakt. Begin van de middag staat een consultant van het beveiligingsbedrijf voor de deur. We laten een offerte maken voor uitbreiding van de beveiliging, aangezien het complex waar we nu wonen (met de veelzeggende bijnaam: Fort Knox) recentelijk wordt geteisterd door inbraken. Tegelijk met hem arriveert Poolmagic, een bedrijf gespecialiseerd in alles wat met zwembaden te maken heeft. Onze lichten in het zwembad doen het namelijk niet en de barracuda lijkt ook de geest te hebben gegeven. Uiteindelijk lukt het om een van de twee lichten werkend te krijgen. Bij het andere zit het probleem in de kabel. Om het probleem te vinden en op te lossen, zou de tuin moeten worden omgespit. Ik besluit dat we dat niet de moeite waard vinden. De barracuda lijkt ook weer te werken (had zijn eigen gewicht ingeslikt), maar later zou blijken dat hij toch aan het einde van zijn latijn is.

Beter een duif in de lucht dan een duif op je dak!

Vliegende ratten, wat een zooi maken ze. We hebben al enige tijd last van duiven op het dak. Nadat bij twee bedrijven offertes zijn aangevraagd, wordt uiteindelijk de goedkoopste gekozen door de huurbaas... dat zullen we later ook merken. Vandaag zijn ze gekomen om de rotzooi op te ruimen en de openingen van de boilerruimtes (waar ze genesteld hadden) af te sluiten. Het begint al goed als ze mij komen vragen om een afvalzak en een stofblik... dat heb je toch bij je neem ik aan als je zo'n klus komt doen. Nou ja, toevallig waren de afvalzakken ook op bij ons dus ben ik naar de winkel gereden om nieuwe te halen. Verrast en ongelovig kijken ze me aan als ik aangeef het dak op te willen om het werk te kunnen controleren. Dat hadden ze nog niet veel meegemaakt. Helaas kan ik niet helemaal op het dak kijken doordat op de rand een soort gel is gesmeerd waar duiven een hekel aan schijnen te hebben en de rand te hoog is voor mij om overheen te kunnen kijken. Ik vertrouw er dus maar op dat het goed zit... Ze moeten terugkomen om de rest van het huis en de stoep e.d. schoon te maken omdat een ander onderdeel van hun bedrijf gespoten heeft met gif tegen kakkerlakken en mieren. Ook komt Jackson (de man voor de audiovisuele apparatuur, digitale satelliet tv en andere apparaten maar ook verlichting) langs om wederom lichten in de woning te vervangen dan wel te maken. In mijn hele leven heb ik nog nooit zoveel lichten laten vervangen c.q. kortsluiting meegemaakt als in deze 4,5 maand...

Walvissen en wijn

Tja, wat doen we nu met deze laatste dag?? Doordat onze terugvlucht naar Johannesburg is verplaatst naar 20.50u, hebben we een extra dag te besteden. We besluiten de twee hoogtepunten van het weekend te combineren: walvissen en goede wijn. Het is prachtig weer. De auto staat net geparkeerd met de neus richting de baai van Hermanus, en we zijn net uitgestapt als we vlak voor onze neus een walvis een serie breachings zien doen. Later op het terras kunnen we genieten van een aantal "sailende" walvissen (kop naar beneden, staart boven het water uit). Om 16.00u hebben we een keldertour geboekt bij het kleine, maar fijne wijngoed Zevenwacht. Zevenwacht Estate is ontstaan door een samenwerking tussen twee historische boerderijen, Zevenfontein en Langverwacht. Het is gesitueerd tussen de Kuilsrivier en Stellenbosch, terwijl de wijngaarden verspreid liggen tegen de hellingen van het Bottelarygebergte. Het wijngoed heeft een prachtig uitzicht op de Valsbaai, de Tafelbaai, de Tafelberg en het Hottentots Holland gebergte. De reistijd die ons was doorgegeven was wat aan de optimistische kant, maar gelukkig is onze late aankomst geen enkel probleem. We krijgen direct allerlei heerlijke wijntjes voorgeschoteld, gevolgd door een korte rondleiding. De keuken van het Zevenwacht restaurant is bereid het A la Carte menu wat eerder te laten ingaan waardoor we kunnen genieten van een heerlijk diner, onderwijl genietend van het (letterlijk) spetterende en knapperende haardvuur. Dit was het enige wat ze niet helemaal onder controle leken te hebben...Veel te snel is het tijd om richting vliegveld te gaan...Het was een heerlijk weekend!

Bloemenpracht & Afrikaanse haute-cuisine

Als we zondag wakker worden, is het nogal koud en donker weer, met af en toe een spatje regen. Vandaag stond de bloemenpracht bij het plaatsje Darling en in het Postberg Nature Reserve (in het West Cape Nature Reserve) op het programma. In augustus en september staan hier de anders kale vlakten vol met wilde bloemen. We stellen onze verwachtingen goed bij, want de bloemen schijnen niet te openen op koude, natte dagen. Na een vroeg ontbijt vertrekken we om op advies van Russel (manager van Abbey Manor) eerst naar Darling te rijden waar meerdere "Wild Flower Reserves" liggen. Het liefst zou ik de bloemen bekijken in Namaqualand, beroemd voor de enorme vlaktes bedekt met alle kleuren wilde bloemen, maar helaas is dat wat te ver voor dit weekend. Bij het informatiecentrum geven ze ons wat tips, inclusief bezoek aan wat bloemenshows. Het reserve waar we doorheen rijden is wel kleurrijk, maar niet de overweldigende bloemenpracht waarop we hadden gehoopt. Naarmate we dichter bij de kust komen op weg naar het West Cape Nature Reserve, komt de zon steeds vaker te voorschijn. Uiteindelijk is het een hele aangename temperatuur en de wilde bloemenvelden in het Postberg Nature Reserve weten ons iets meer te betoveren. Een mooi extraatje zijn de twee walvissen die we aan de kust zien paren. Ook de schildpadden die vlak voor ons de weg oversteken zijn een leuke verrassing. Het meest indrukwekkend is echter toch wel de pofadder die we net de berm in zien glippen...Na een niet al te spectaculaire maar wel erg late lunch bij Pearlie's on the Beach in het dode plaatsje Langebaan (tja wat wil je na al die verwennerij in Franschhoek en Paarl!), rijden we terug naar Kaapstad waar we lekker loungen in het hotel. De avond ervoor hadden we al een tafel gereserveerd bij The Africa Cafe, een restaurant waar gerechten worden geserveerd uit het hele Afrikaanse continent, in Afrikaanse sfeer. Op onze tafel verschijnen gerechten uit Kenia, Congo, Marokko, Malawi en Kaapstad. Het is een "communal feast", wat zoveel betekent als: hoe meer je eet hoe gezelliger! We kunnen onze ober uit Congo maar met moeite overtuigen dat het fantastisch lekker is maar dat we er normaliter een week van zouden kunnen eten...

Wijnvaten en Boeings

's Ochtends brengen we eerst een kort bezoek aan het Franse Hugenoten monument waarna we doorrijden naar Paarl. Paarl heeft, net als een groot deel van de wijngebieden (Winelands), een sterk Afrikaner karakter. Dit wordt op hele duidelijke wijze samengevat door het indrukwekkende, maar controversiële Taal Monument ter ere van de Afrikaanse taal. We zien het al vanaf grote afstand verrijzen op de Paarlberg. Het is op 10 oktober 1975 onthuld en is ontworpen door de architect Jan van Wijk die werd geïnspireerd door de omgeving met ronde granieten rotsen en de woorden van twee prominente Afrikaanse auteurs. NP van Wijk Louw (Afrikaans staat met een been in Afrika en het andere in het Westen) en CJ Langenhoven (Afrikaans is een snel stijgende curve). De drie kolommen aan de linkerkant bij de ingang (ongeveer 13,5m hoog) staan voor de West-Europese talen en culturen. Het podium met de drie ronde halve bollen, staat voor Afrika's inheemse talen en culturen. De grote zuil (ong. 57m) staat voor de oorsprong en ontwikkeling van de Afrikaanse taal. Het water waarin de zuil staat, geeft aan dat de taal verzorgd en gekoesterd moet worden om te kunnen groeien. De grootste kolom is open om aan te geven dat de groei van het Afrikaans nog steeds voortduurt. De korte kolom representeert de Republiek van Zuid-Afrika en is ongeveer 26m hoog. De muur op de hoofdtrap geeft de belangrijke bijdrage van de Malay taal en cultuur weer. Via de mooie Main Road rijden we door een groot stuk van Paarl op weg naar het KWV. De Kooperatieve Wijnbouwers Vereniging (KWV) werd in Paarl opgericht op 8 januari 1918. Het was een centrale organisatie met als doel de belangen van de wijnboeren te behartigen. Ongeveer 95% van de boeren werd lid. De oprichting van deze vereniging heeft in de eerste moeilijke jaren van de twintigste eeuw een belangrijke stabiliserende invloed gehad op het Zuid-Afrikaanse wijnbedrijf en is als eerste haar wijnen gaan exporteren. Dit had met name te maken met het gebrek aan afzetmarkt in Zuid-Afrika zelf. Daarom kon men vroeger KWV wijnen wel in het buitenland krijgen, maar niet in Zuid-Afrika. Sinds enige jaren kun je nu ook in Zuid-Afrika zelf de KWV wijnen krijgen. Helaas is de tour van het wijnkelder- en productiecomplex pas om 14.15u. We besluiten dan maar door te rijden naar het wijngoed Nederburg, waarvan de jaarlijkse productie de 650.000 dozen overstijgt. Een Duitse immigrant, Johan Georg Graue, heeft sinds 1937 het landgoed gemaakt tot wat het nu is. Zijn filosofie was: "Goeie wijn word in die wingerd gemaak...nie in die kelder nie...". Elk jaar in april trekt de Nederburg Auction internationale kopers. Het wordt beschouwd als een van de vijf beste wijnveilingen in de wereld. De wijnen van Nederburg winnen talloze prijzen - de 2003 Sauvignon Blanc en de 2001 Petit Verdot behoren tot de meest recente. Hier zijn we te laat voor de tour. We besluiten daarom te gaan eten in het restaurant van wijngoed Laborie en toch de tour te doen door de KWV kelders. Laborie is een van de oudste (1691) en mooiste estates in het Paarl-district. Het is gelegen in de vallei van de Paarlberg en biedt een prachtig uitzicht over de Bergriviervallei en het Groot Drakensteingebergte. Het herenhuis in Kaaps-Hollandse stijl bevat een van de oudste wijnkelders van Zuid-Afrika. In 1979 werd Laborie aangekocht door KWV. Momenteel is het estate het paradepaardje van het onlangs opgerichte KWV International. Na een voortreffelijke lunch en een glas Laboriewijn uiteraard, rijden we terug naar KWV. Tijdens de tour krijgen we de vijf grootste wijnvaten ter wereld te zien. Een ervan is evenzwaar als een Boeing als hij gevuld is! Stellenbosch valt ons wat tegen, dus rijden we al snel door om nog even een bezoek aan Boschendal te kunnen brengen. Wijngoed Boschendal teelt al 300 jaar wijnstokken en is een van de populairste wijngoederen van de streek, niet in de minste plaats vanwege zijn uitstekende eten en aangename proeverijen onder een reusachtige wijk. We bewonderen het prachtige herenhuis uit 1812 en begeven ons dan op de terugweg naar Kaapstad. We komen mooi op tijd aan bij Abbey Manor. Het kost wat telefoontjes om een restaurant te vinden, maar uiteindelijk vinden we nog een plekje in het populaire Five Flies.

Haute cuisine @ Franschhoek

Na een lekker ontbijt bij Restaurant Burgundy zoeken we de walvissen voor de kust van Hermanus weer op. Daar komen we de Whale Crier tegen, de enige Whale Crier in de wereld, maar hij heeft wel een gewone sollicitatieprocedure moeten doorlopen zoals iedereen voor een willekeurige andere baan. Waarom hij het is geworden? "Because I was the best speaker" zegt hij trots. Zodra er walvissen te zien zijn, blaast hij op zijn hoorn (gemaakt van oud schroot), in morsecode, elke locatie heeft zijn eigen korte en lange tonen patroon. We nemen afscheid omdat we om 12.00u een whale watching tour hebben geboekt. Helaas zijn de golven nogal hoog (de dag ervoor konden ze zelfs niet uitvaren), waardoor voor een aantal mensen de tour nogal een beproeving word. Na een leuk gesprek in het Zulu met Wilson, de voormalige Whale Crier, op de voorpunt van de boot, moet ook ik een wat stabieler plekje zoeken...We zien o.a. een groep walvissen "maten" (paren), maar het redt het niet bij wat we vanaf de kant al gezien hebben. We lunchen op het terras bij Fusion, dat uitkijkt op de baai. Vervolgens stappen we in de auto naar Franschhoek, de plek waar Franse hugenoten vanaf 1668 hun kennis en ervaring op het gebied van wijnbouw en kookkunst hebben mogen loslaten, met een paradijs voor liefhebbers van goed eten en nog betere wijn als resultaat. We besluiten gravelwegen te nemen ipv de snelle route... maar dan begeeft ons navigatiesysteem het. Terug naar het oude systeem van kaartlezen. We zijn het gelukkig nog niet verleerd en arriveren na een prachtige rit dus keurig op tijd bij het Franschhoek Country House in Franschhoek. Met zijn victoriaanse witte huizen en glooiende wijngaarden tegen een achtergrond van steile hellingen van de Franschhoek Mountains is dit een betoverend stadje. We eten 's avonds in het uitstekend bekend staande restaurant Monneaux, en inderdaad ontaardt het diner in een culinair feest, romantisch verlicht door het haardvuur dat naast ons tafeltje brandt.

De zuidkaper

De "southern right whale" of zuidkaper (eubalaene australis) is een baleinwalvis met opvallend veel witte uitgroeisels op zijn kop. De hoornachtige 'bulten' zijn veroorzaakt door huidparasieten. De vorm en de plaats van de uitgroeisels is uniek en kan gebruikt worden om individuele walvissen te herkennen.




Er zijn vermoedelijk zo'n 3 tot 4 duizend zuidkapers. Op het noordelijke halfrond leeft een nauw verwante walvis: de noordkaper. Van deze soort zijn er hooguit nog 350.

Meer informatie over deze walvissen vind je hier.

Rock hyrax

In Hermanus zien we ook de rock hyrax of dassie van dichtbij.

"Dassies het kort pote, dik pels en is rond, met 'n baie kort stompiestert. Hulle is omtrent so groot soos 'n huiskat. Die hedendaagse dassie deel baie eienskappe met die olifant, soos die toonnaels, sensitiewe kussings op hul pote, die slagtande en die vorm van hulle gebeendere."

"The lion sleeps tonight" en de rest van 't weekend!

Een weekend vol walvissen in plaats van leeuwen dit keer. Breaching, lobtailing, spyhopping, sailing en mating. Zie de video voor een demonstratie van deze walvisactiviteiten.



Gelijk al als we aan het einde van middag aankomen, worden we getrakteerd op de meest spectaculaire uit het rijtje, namelijk breaching (breken). Dit houdt in dat de walvis uit het water springt en zichzelf weer laat vallen. Het is niet bekend waarom de walvissen dit doen. Het zou een methode kunnen zijn om van luizen af te komen. Of gewoon voor de lol wellicht? Ook zien we een volwassen walvis haar baby het lobtailing leren (met de staart op het water slaan). Het levert heel wat hilariteit op. Helemaal tevreden en opgefrist begeven we ons naar Fabio, een nieuw Italiaans restaurant dat ons is aangeraden door de receptioniste van Auberge Burgundy. Geen woord te veel gezegd, warme ambiance, vriendelijke bediening en uitstekend eten. Blijkt dat de grote broer en tevens leermeester van Fabio (eigenaar en chefkok) een restaurant in Johannesburg heeft, dus uiteraard hebben we de adresgegevens meegekregen.

Verzoening (Reconciliation)

"One generation has to stand still and not take revenge on those who have done wrong in the past" (een generatie moet pas op de plaats maken en geen wraak nemen op degenen die fouten hebben begaan in het verleden). De term 'reconciliation' en deze uitspraak komen van Nelson Mandela. Al geeft hij aan dat hij werd geïnspireerd door (c.q. heeft geleend van) Martin Luther King, die op zijn beurt zei dat zijn inspirator Mohandas Karamchand Gandhi (oftewel Mahatma, 'grote ziel') was. Een grote stap in de richting van verwerking van de apartheid in Zuid-Afrika was de oprichting van de Truth & Reconciliation Commission (TRC) onder leiding van aartsbisschop Desmond Tutu. Deze moest de wreedheden van apartheid aan de kaak stellen - maar de daders niet straffen. De commissie was van april 1996 tot juli 1998 in functie en hoorde getuigenissen van meer dan 20.000 mensen, waarin martelingen, verdwijningen en moorden aan het licht kwamen. Zowel slachtoffers als daders konden hun verhaal vertellen en de mensen die hun daden bekenden, konden om generaal pardon vragen. De TRC werd een belangrijke schakel in de overgang naar democratie en werd, ondanks enkele missers, een groot succes. Wie de originele bedenker ook is geweest, het is ongelooflijk hoe berustend en gematigd Nelson Mandela in het leven staat. In 1944 heeft hij samen met Oliver Tambo, Walter Sisulu en Anton Lembede de ANC Youth League opgericht. Het traditionele ANC had niet veel kunnen bereiken, maar de Youth League voegde een krachtige, Afrikaanse ideologie toe en weigerde samen te werken met andere organisaties. Deze militante jonge activisten bliezen het ANC nieuw leven in. Stakingen werden een belangrijk wapen in de strijd tegen onderdrukking. In de jaren zestig volgde een enorme opleving van verzet van het ANC en het nieuwe, meer militante Pan African Congress (PAC), met name gericht tegen de gehate pasjeswetten die voorschreven dat de zwarte bevolking altijd een identiteitskaart bij zich droeg, wat hen erg in hun bewegingen beperkte. Het antwoord van de regering was wreed: gewelddadige onderdrukking werd de norm; zowel ANC als PAC werden verboden; gedwongen verhuizingen namen toe, terwijl de regering het land verdeelde in raciale zones en 'thuislanden'. Eind jaren tachtig was de regering de greep op grote delen van de townships kwijtgeraakt. Toenemende onrust en internationale sancties misten hun uitwerking op de economie niet. De regering vreesde revolutie en zag zich gedwongen een reeks hervormingen door te voeren onder president P.W. Botha die begon aan de ontmanteling van het apartheidsbeleid. Zijn opvolger, F.W. de Klerk, herriep het verbod op het ANC en bevrijdde Nelson Mandela in 1990. De Klerk tekende in mei 1990 een overeenkomst met Mandela om de onderdrukkende wetten te herroepen en politieke gevangenen vrij te laten. Mandela overreedde het ANC om het gewapend verzet op te geven, waarna een moeizaam proces van onderhandelingen op gang kwam. In de vier jaar daarna escaleerde het geweld soms en werden de onderhandelingen regelmatig afgebroken, maar op 27 april 1994 verliepen de eerste democratische verkiezingen rustig. Op deze dag stemde Nelson Mandela op 76-jarige leeftijd voor het eerst, samen met nog 19 miljoen mensen (91% van de kiesgerechtigden!). Op 10 mei werd Mandela geïnaugureerd als eerste zwarte president van Zuid-Afrika ten overstaan van 60.000 aanhangers. Zijn inaugurele rede werd door miljoenen beluisterd en zijn oproep maakte grote indruk: "...we zullen werken aan een maatschappij waarin alle Zuid-Afrikanen, zwart en blank, rechtop kunnen lopen, zonder angst in hun hart, zeker van hun onvervreemdbaar recht op menselijke waardigheid - een rainbow nation in vrede met zichzelf en de wereld." Mandela is in 1982 van het eiland afgekomen, maar is sindsdien 14 keer teruggeweest op het eiland. De laatste keer was drie jaar geleden toen hij de Olympische Vlam heeft ontstoken. Gezien het feit dat hij nu 89 jaar oud is, zal het waarschijnlijk ook de laatste keer zijn geweest. De grote vraag is hoe Zuid-Afrika zal reageren als hij overlijdt...

Robben Island

Robbeneiland is de beruchte afgelegen gevangenis waarin Nelson Mandela 18 jaar vastzat. Het eiland ligt zo'n 13 km uit de kust van Kaapstad. De golven zijn hoog en de catamaran zwalkt dan ook aardig. Een aantal mensen begint lichtelijk bleek te zien. Op het eiland stappen we in een oude bus waar onze gids op inspirerende wijze begint te vertellen over het eiland, de geschiedenis ervan en de mensen die er onlosmakelijk mee verbonden zijn. Hier zaten veel prominente ANC-leiders gevangen tijdens de strijd tegen apartheid zoals Nelson Mandela en Walter Sisulu. De Nederlandse naam dankt het eiland aan de zeehonden die hier vroeger kwamen. In 1842 werden alle mensen die aan lepra leden naar het eiland vervoerd om daar in quarantaine te sterven. Aangezien de medische kennis nog niet van het huidige niveau was, werden ook alle mensen die aan iets leden wat ze niet konden thuisbrengen, naar het eiland verbannen. Daarna is het een militaire basis geweest. Saillant detail is dat de kanonnen die bedoeld waren voor verdediging tijdens de tweede wereldoorlog pas gereed kwamen in 1947! In 1960 kwam het eiland in handen van Department of Prisons. In 1999 kwam het op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Het eerste gebouw dat we tegenkomen op onze tocht over het eiland is het cellencomplex waarin Robert Sobukwe, leider van het Pan African Congress, negen jaar in eenzame opsluiting gevangen heeft gezeten. Robbeneiland was niet alleen een perfecte gevangenis omdat van het eiland nauwelijks te ontsnappen viel. De regering dacht ook dat het idee 'uit het oog, uit het hart' hier praktisch toepasbaar was, tot op zekere hoogte was dat ook zo. De geïsoleerde ligging brak de wil van veel politieke gevangenen, zoals die van Robert Sobukwe. Het gevangenisleven was hard. De gevangenen moesten zwaar werk verrichten in de kalksteengroeve. De ogen van de gevangenen werden hier zodanig door aangetast (stof en schittering van de zonnestralen) dat bijvoorbeeld van Nelson Mandela niet met flitslicht foto's mogen worden gemaakt. Contact met de buitenwereld was er nauwelijks. Kinderen van gevangenen mochten pas het eiland op als ze minimaal achttien jaar oud waren. De zoon van Nelson Mandela heeft zijn vader nooit kunnen bezoeken in de gevangenis. Hij kwam om in een auto-ongeluk op de weg naar Kaapstad. Nelson Mandela heeft eens gezegd dat het ergste wat een man kan overkomen, is het niet kunnen vasthouden van een nieuw leven. Maar ondanks (of misschien wel juist door) deze maatregelen werd de B-sectie waarin Mandela (of Madiba zoals Nelson Mandela liefkozend wordt genoemd door de Zuid-Afrikaanse bevolking) en andere politieke leiders zaten, het internationale brandpunt voor de strijd tegen apartheid. De laatste politieke gevangen verlieten het eiland in 1991.

3 keer is scheepsrecht

De aanhouder wint: ons derde bezoek aan Kaapstad levert eindelijk een fantastisch kiekje op van de Tafelberg.

Weekend in de Westkaap

Nog even snel dit berichtje plaatsen en dan naar bed. Morgen (of eerder, vannacht...) gaat de wekker om 03.00u. Hoe we het hebben kunnen verzinnen, weet ik niet, maar we vertrekken morgen om 5.45u vanaf O.R. Tambo Airport naar Kaapstad voor een lang weekend in de Westkaap. Donderdag bezoeken we eerst Robben Island waarna we Kaapstad verlaten en in oostelijke richting naar Hermanus rijden. Hopelijk krijgen we daar de walvissen te zien waar Hermanus bekend om is. We verblijven in de pittoreske Auberge Burgundy in het hart van Hermanus. De volgende dagen rijden we de wijnroutes langs o.a. Stellenbosch en Franschhoek en verblijven in het Franschhoek Guest House. Zaterdagavond reizen we weer richting Kaapstad waar we een kamer hebben geboekt bij het Abbey Manor. Van daaruit willen we de bloemenpracht gaan bewonderen in o.a. het Postberg Nature Reserve.

Braai!

Afgelopen weekend maar eens even wat kampeerspullen ingeslagen voor in de bush waaronder een serieuze koelkast voor in de auto en op de campsite, maar natuurlijk ook een...braai!! Gelijk uitgeprobeerd en het werkt perfect!

Oplossing Zulu opdracht

Leuk geprobeerd Meike! Dit is wat er echt staat...

Ulimi lami isiDutch. Mijn taal is Nederlands (oftwel ik spreek Nederlands).
Ngisuka eThe Netherlands no Aldwin ngo May 2007. Ik ben vertrokken uit Nederland met Aldwin in mei 2007.
Manje sihlala eJohannesburg. Nu wonen we in Johannesburg.
Sifika eSouth Africa ngokwindla. We zijn aangekomen in Zuid-Afrika in de herfst.

Nginobaba nomama nobuthi. Ik heb een vader, moeder en een broer.
Anginasisi. Ik heb geen zus.
Nginejaha. Ik heb een vriend.
Igama lakhe uAldwin. Hij heet Aldwin.
Asinabantwana. We hebben geen kinderen.
Nginegogo, anginomkhulu. Ik heb een oma, geen opa's.
Umama lami nejhaha igama lakhe uRob. Mijn moeder heeft een vriend die heet Rob.
uRob ungudokotela. Rob is dokter.
uRob usiza iziguli. Rob helpt patienten.
Sikhulumbula umndeni nabangane. Wij missen onze familie en vrienden.

Ngithanda ukudansa wena ukulalela imusic wena ukubala incwadi. Ik houd van dansen, muziek luisteren en boeken lezen.
uAldwin nomina, sithanda ukuthatha iholide wena ukuhamba phesheya. Aldwin en ik, wij houden van vakantie nemen en overzee gaan.
Sihambe ngendiza ukuya eThe Netherlands ngeviki elidlule. Vorige week zijn we met het vliegtuig naar Nederland gegaan.
Sinekunemshado emibili. We hadden twee bruiloften.
Ngithanda ukuphuza ikhofi emnyama wena amanzi banda. Ik houd ervan om zwarte koffie en koud water te drinken.
Ngithanda ukuthenga inzingubo! Ik houd ervan om kleding te kopen!

Nieuwe Zulu opdracht!

Aangezien grondboontjieboter al is geraden, is het tijd voor een nieuwe opdracht. Dit keer weer Zulu en waarschijnlijk een wat grotere uitdaging voor de meesten...Succes!

Ulimi lami isiDutch. Ngisuka eThe Netherlands no Aldwin ngo May 2007. Manje sihlala eJohannesburg. Sifika eSouth Africa ngokwindla.

Nginobaba nomama nobuthi. Anginasisi. Nginejaha. Igama lakhe uAldwin. Asinabantwana. Nginegogo, anginomkhulu. Umama lami nejhaha igama lakhe uRob. uRob ungudokotela. uRob usiza iziguli. Sikhulumbula umndeni nabangane.

Ngithanda ukudansa wena ukulalela imusic wena ukubala incwadi. uAldwin nomina, sithanda ukuthatha iholide wena ukuhamba phesheya. Sihambe ngendiza ukuya eThe Netherlands ngeviki elidlule. Sinekunemshado emibili. Ngithanda ukuphuza ikhofi emnyama wena amanzi banda. Ngithanda ukuthenga inzingubo!

Veiligheid in Zuid-Afrika

Zuid-Afrika is een prachtig land. Het heeft echter door allerlei historische en culturele factoren te kampen met een extreem hoge werkloosheid, ongelijke inkomensverdeling en daardoor grote verschillen in levensstandaard. De tegenstelling tussen arm en rijk valt bijna niet te beschrijven. Zo sterven tijdens een koude nacht (-5 gr Celsius!) 51 mensen aan de gevolgen van onderkoeling, terwijl de Porsche's en Hummer's aan je voorbij razen en elke dag wel koopzondag lijkt in het chique winkelcentrum Sandton City. Criminaliteit viert hier dan ook hoogtij. Overvallen, car hijackings, inbraken, smash&grabs, verkrachtingen en moorden zijn aan de orde van de dag. De criminaliteit is door diverse maatregelen wel aan het dalen, maar het gaat langzaam. Zo heeft bijna iedereen die het kan betalen een muur met 'electric fencing' om zijn huis staan en een alarm met directe link naar de meldkamer van een beveiligingsbedrijf (waarvan overigens te betwijfelen valt of die überhaupt betrouwbaar zijn...). Ook worden volledig vrijstaande woningen schaarser. Er worden steeds meer 'clusters' gebouwd, ook wel 'secured complexes' genoemd. Dit betekent een afgesloten wijk met 1 centrale toegangspoort die 24 uur per dag wordt bewaakt. Ergens te voet of op de fiets naar toe gaan, is niet aan te raden. Hieronder volgt tenslotte nog de lijst met veiligheidstips die n.a.v. de erkenning van 9 augustus als Women's day is samengesteld door de politie:

• Try to minimize the amount of money and credit cards you carry on you
• Try not to wear excessive amounts of jewellery
• Divide your money between your pockets and bags
• Remember to keep your windows rolled up, doors locked and do not put your handbag on the passenger seat whilst driving
• When walking to your vehicle or house, keep your keys in your hand until you are safely inside
• If possible, park your vehicle in a well-lit area as this helps to discourage a possible attack or theft
• If you suspect that you are being followed, avoid quiet or remote areas and head for nearest Police Station or an open shop
• If you arrive at home and find the door open, do not go inside. Call the Police or neighbour
• Lock the house doors even if you are at home and report suspicious vehicles, people or activities to 10111
• Be vigilant and take note of details concerning people
• Try and remember person's height, build, hairstyle, scars, eye colour and accent - this info will help the Police when investigating the incident
• Mobilize or participate in the Community Policing Forums within your neighbourhood

Hilarische Zuid-Afrikaanse zelfhumor

Terug naar huis...KL591

Pff en dat noemen ze vakantie...het was heerlijk om weer even in Nederland te zijn, familie & vrienden te zien (al hebben we helaas maar begrijpelijk niet met iedereen kunnen afspreken) en onbezorgd te kunnen wandelen en fietsen, maar wel een beetje druk. Om 07.45u arriveren we op Schiphol waar we een kop koffie drinken met zowaar niet alleen de Nijeboertjes maar zelfs wat vertegenwoordigers van de Hiemstra-kant! Om 09.00u gaan we door de douane en kopen nog even wat te lezen voor in het vliegtuig. De vlucht verloopt voorspoedig en de 10 uur vliegt letterlijk voorbij! Wat minder soepel verloopt het "deboarden" (?). De deur naar de douane aan het einde van de gang na het verlaten van de slurf blijkt op slot te zitten. Drie man personeel loopt richting de deur om daar net als de vlieggasten te wachten op beter weer. Eén begint zowaar op de deur te bonzen wat de hele meute gigantisch aan het lachen maakt. Na een kwartiertje gratis sauna in de warme gang gaat dan toch de deur open. Onze taxichauffeur staat al klaar en rond 22.30u zijn we weer thuis.