Je huis zou maar instorten!

Vandaag was een heftig dagje. Vanochtend stond ik op het punt naar de dokter te gaan, als Elsie voor de deur staat. Aan haar ogen is te zien dat er iets heel erg mis is. We wisten al dat haar huis in Bloemfontein (gebouwd door de gemeente, tegen forse betaling weliswaar) was ingestort (waarschijnlijk te wijten aan een gammele fundering). Blijkt dat de man die het huis opnieuw ging bouwen, een bizar hoog bedrag vraagt, veel hoger dan in eerste instantie afgesproken. Het breekt mijn hart om haar zo in paniek en in tranen aan tafel te hebben zitten. Na overleg met Aldwin besluiten we haar geld te lenen om de bouw te kunnen betalen. Gelukkig weet ze later een betrouwbaar iemand te vinden die het voor de helft doet en waarschijnlijk beter. Vervolgens naar de de dokter geraced die aan het einde van het consult vertelt dat ze al tot 4x toe medicijnen heeft moeten slikken, omdat ze mogelijk besmet was geraakt met HIV door incidenten op haar werk. Gelukkig is ze tot op heden nooit besmet geraakt. Begin van de middag staat een consultant van het beveiligingsbedrijf voor de deur. We laten een offerte maken voor uitbreiding van de beveiliging, aangezien het complex waar we nu wonen (met de veelzeggende bijnaam: Fort Knox) recentelijk wordt geteisterd door inbraken. Tegelijk met hem arriveert Poolmagic, een bedrijf gespecialiseerd in alles wat met zwembaden te maken heeft. Onze lichten in het zwembad doen het namelijk niet en de barracuda lijkt ook de geest te hebben gegeven. Uiteindelijk lukt het om een van de twee lichten werkend te krijgen. Bij het andere zit het probleem in de kabel. Om het probleem te vinden en op te lossen, zou de tuin moeten worden omgespit. Ik besluit dat we dat niet de moeite waard vinden. De barracuda lijkt ook weer te werken (had zijn eigen gewicht ingeslikt), maar later zou blijken dat hij toch aan het einde van zijn latijn is.