Na een lekker ontbijt bij Restaurant Burgundy zoeken we de walvissen voor de kust van Hermanus weer op. Daar komen we de Whale Crier tegen, de enige Whale Crier in de wereld, maar hij heeft wel een gewone sollicitatieprocedure moeten doorlopen zoals iedereen voor een willekeurige andere baan. Waarom hij het is geworden? "Because I was the best speaker" zegt hij trots. Zodra er walvissen te zien zijn, blaast hij op zijn hoorn (gemaakt van oud schroot), in morsecode, elke locatie heeft zijn eigen korte en lange tonen patroon. We nemen afscheid omdat we om 12.00u een whale watching tour hebben geboekt. Helaas zijn de golven nogal hoog (de dag ervoor konden ze zelfs niet uitvaren), waardoor voor een aantal mensen de tour nogal een beproeving word. Na een leuk gesprek in het Zulu met Wilson, de voormalige Whale Crier, op de voorpunt van de boot, moet ook ik een wat stabieler plekje zoeken...We zien o.a. een groep walvissen "maten" (paren), maar het redt het niet bij wat we vanaf de kant al gezien hebben. We lunchen op het terras bij Fusion, dat uitkijkt op de baai. Vervolgens stappen we in de auto naar Franschhoek, de plek waar Franse hugenoten vanaf 1668 hun kennis en ervaring op het gebied van wijnbouw en kookkunst hebben mogen loslaten, met een paradijs voor liefhebbers van goed eten en nog betere wijn als resultaat. We besluiten gravelwegen te nemen ipv de snelle route... maar dan begeeft ons navigatiesysteem het. Terug naar het oude systeem van kaartlezen. We zijn het gelukkig nog niet verleerd en arriveren na een prachtige rit dus keurig op tijd bij het Franschhoek Country House in Franschhoek. Met zijn victoriaanse witte huizen en glooiende wijngaarden tegen een achtergrond van steile hellingen van de Franschhoek Mountains is dit een betoverend stadje. We eten 's avonds in het uitstekend bekend staande restaurant Monneaux, en inderdaad ontaardt het diner in een culinair feest, romantisch verlicht door het haardvuur dat naast ons tafeltje brandt.
1 opmerking:
Talitha, mooie foto!
Een reactie posten