Rhythm of life

Gisteravond zijn we naar onze tweede voorstelling in het Civic Theatre in Johannesburg geweest, African Spirit van het Soweto Gospel Choir. Wat een feest! Het was gisteren nogal drukkend warm en we hadden eigenlijk beide niet zoveel zin om in een theater te moeten zitten. Maar dat was al heel snel over toen het Soweto Gospel Choir begon te zingen. Gelijk al bij binnenkomst ging het publiek uit zijn dak. Geen valse noot te bekennen, alleen enthousiasme, talent en passie. Wat jammer dat er stoelen in een theater staan...! Soweto is de afkorting van South Western Townships, de krottenwijken bij Johannesburg. Men zegt wel, als Soweto niest, wordt het hele land verkouden. Een feit dat dit bewijst zijn de studentenrellen in Soweto in 1976 die worden beschouwd als het begin van het einde van de apartheid. Soweto weerspiegelt de zwarte manier van leven, en vooral het credo dat het Afrikaans volk zingt, gelukkig of niet. Ze zingen als ze werken, ze zingen als ze spelen. En ze zingen als de dood hen treft. Desmond Tutu is sinds 2004 hun beschermheer. Hij was net gepensioneerd en was niet van plan nog iets op te pakken, maar toen ze eenmaal voor hem gezongen hadden, kon hij geen nee meer zeggen. Dit jaar heeft hun album "Blessed" een Grammy gewonnen voor "Best Traditional Album". Het koor wilde en wil echter hun internationale succes delen met de minder fortuinlijken en heeft daarom het Nkosi's Haven Vukani fonds opgezet. Doel van het fonds is om organisaties te steunen die kinderen helpen in de gemeentes waar zij zelf vandaan komen en AIDS patiënten in het bijzonder. Tot nu toe hebben ze meer dan 3 miljoen rand ingezameld. Een prestatie die alleen al een staande ovatie verdient. Een waar Rhythm of Life!