Na een heuse 'ferrarisafari' door het prachtige reservaat, die beide heren extra op prijs konden stellen, zijn de Big Five compleet. Joseph, onze ranger, heeft een tip gehad over een luipaard. En wat een prachtexemplaar! Als toetje stuiten we later ook nog eens op een troep leeuwen. Wat hadden we nog graag willen blijven voor nog een game drive en een tongstrelend diner bij het kampvuur. Na het ontbijt pakken we de auto in en rijden de Panoramaroute door een imponerend landschap naar de Pinnacle en God's Window om vervolgens in Pilgrim's Rest te lunchen. De R534 slingert zich over een afstand van 18km door een formidabel berglandschap. Het uitzicht is hier overweldigend. De Pinnacle is een hoge kwartsiet-'naald' die spectaculair oprijst (30m) uit een met varens begroeid ravijn. Het gelaagde zandsteen verraadt de geschiedenis van de pilaar. Ooit lag de top van dit eigenaardige natuurlijke bouwwerk onder zeeniveau. Van hier kun je de toppen van de acht watervallen zien die de Blyde River 450m omlaag voeren naar de bodem van de kloof. God's Window is het beroemdste uitkijkpunt. Het ligt meteen aan de rand van de steilte, dat uitkijkt over een afgrond van 300m met onderaan een en al bos. Je kunt helemaal tot aan het Kruger Park kijken! Ook nu hebben we helaas geen tijd voor Blyde River Canyon, een spectaculaire kloof van 26km lang die zo'n 60 miljoen jaar geleden werd gevormd door het geweld van de kronkelende Blyde Rivier. Zijn beboste hellingen vormen op sommige plaatsen een steile afdaling van 750m. In 1844 noemde een groep Voortrekkers de rivier Blyde ('blij'). Nu stroomt de Blyde de steile helling van de Drakensbergen af via een reeks watervallen die uitkomen in de Blydepoort Dam onder aan de rivier. De kloof is een van de grootste ter wereld. Het Blyde River Canyon Nature Reserve strekt zich 27.000 ha uit van God's Window tot aan de andere kant van het Blyde River-stuwmeer. In 1884 vonden goudzoekers wat zij zochten in een schilderachtig dal. Zij stichtten hier een plaatsje dat nu in de oude staat is teruggebracht. Men vestigde zich in tijdelijke woningen omdat men dacht dat de goudvoorraad snel uitgeput zou raken, maar dat duurde nog 100 jaar. Sinds de laatste goudmijnen in 1972 zijn gesloten, is de plaats omgebouwd tot levend museum tot behoud van een boeiend deel van het culturele erfgoed van Zuid-Afrika. De gerestaureerde mijnwerkershuisjes, met hun golfplaten daken en houten muren, doen denken aan de tijd van de goudkoorts. Overigens levert Zuid-Afrika tegenwoordig een kwart van al het goud ter wereld!
Wat later dan we gepland hadden, stappen we weer in de auto voor de rit van zo'n 400km naar huis. Onderweg komen we een game reserve tegen en net als we elkaar daarop attent hebben gemaakt, komen we een bocht door en zien ineens iets de weg opschieten. We proberen het nog te ontwijken, maar er is geen houden meer aan. We rijden op een openbare weg waar 100km/u wordt gereden. We draaien de auto en rijden terug om te kijken wat het was en of het nog te redden is. Het zag eruit als een luipaard. Als we bij de onheilsplek aankomen, zien we de poten van het arme beest nog bewegen, maar dit zouden goed stuiptrekkingen kunnen zijn geweest. Het blijkt een 'serval' te zijn, een wild dier, waarschijnlijk ontsnapt uit het ernaast gelegen reservaat...
Het is een langbenige, 60cm grote, gevlekte kat met een korte staart met zwarte ringen eromheen en een zwart tipje. Ze hebben grote, ronde oren die ook een zwart tipje hebben en een witte vlek op de achterkant. Over het algemeen komen ze voor in hoog grasland, rietbeddingen en bossen met ranke vegetatie, vaak in de buurt van water. Het kan actief zijn zowel gedurende de nacht als de dag. Normaliter is het een solitair dier maar paren en families zijn niet ongewoon. Ze eten overwegend kleinere zoogdieren zoals knaagdieren. Ze krijgen meestal zo'n 1 tot 5 jonkies in de zomer. We rijden naar de poort om de beheerders van het reservaat te waarschuwen. Dit levert echter niets op, aangezien we alleen een medewerker aantreffen buiten de poort die niet bepaald assertief reageert. Gefrustreerd rijden we terug naar het beestje en zien dat het inmiddels dood is. Aangeslagen vervolgen we onze reis. De rest van de reis verloopt gelukkig zonder incidenten. Uiteindelijk zijn we zo rond 21.00u thuis waar we bij een glaasje wijn napraten over het fantastische weekend en de aanrijding met de serval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten